ေက်းဇူး အထူးပါ
ယခင္က ေျပာခဲ့သလိုပါဘဲ၊ အဂ္လိပ္ႏွစ္ကူးတုန္းက မအားလပ္လို႔ ႏွစ္ကူးပို႔စ္ေလး မေရးလိုက္ရေတာ့ တရုတ္ႏွစ္ကူးမွေရးေတာ့မယ္ဆိုတာေလး။ အဲဒါအခုေရးပါတယ္၊ ေရးမယ္ေရးမယ္နဲ႔ ရံုးရက္ရွည္ပိတ္မွဘဲ ေရးျဖစ္ပါေတာ့တယ္။ ဘာမွထူးထူးျခားျခားၾကီးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘေလာ့ဆိုေတာ့ ဘေလာ့မွာ ထူးျခားခဲ့တာေလးဘဲေရးပါမယ္။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာမွာဆိုရင္ မမွားပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ့္မွာ လူေပးမသိခဲ့တဲ့ ဘေလာ့ေလးတစ္ခုကို Blogspot မွာ စလုပ္ခဲ့ဘူးပါတယ္။ အစကေတာ့ စာေရးဖို႔ထက္ သူမ်ားေတြ ဘေလာ့ဘယ္လိုလုပ္သလဲဆိုတာေလး ေလွ်ာက္စမ္းၾကည့္ခ်င္တာနဲ႔လုပ္ခဲ့တာပါ။ အဲဒီကေနမွ WordPress ေပၚလာေတာ့ wordpress ကိုေျပာင္းခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအထိလူမသိေသးပါဘူး။ ဘေလာ့ဖတ္တာေတာ့ ေတာ္ေတာ္တတ္ေန စြဲေနျပီေပါ့။ စာေတာ့ မေရးေသးပါဘူး။ ဘေလာ့စေရးစလူမ်ား ထံုးစံအတိုင္း ဟိုေရာက္ဒီေရာက္ေလးေတြေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္က ဘေလာ့ထက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ အတူလုပ္ေနတဲ့ ဖိုရမ္ ဘက္မွာဘဲ အခ်ိန္ေပးေနျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္ေပါ့၊ အဲဒီမွာ ေရးသားရင္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အက္ဒမင္အဖြဲ႔ထဲက ကိုပီဇီ က ခင္ဗ်ားဘေလာ့မွာ စာေရးပါလားဗ်ာ ဆိုျပီး သူတို႔ဘဲသိတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ဘေလာ့ေလးမွာ လာလာျပီးစာမေရးေသးရင္ လာလာတြန္းေနတတ္ပါတယ္။ ခုလဲဘဲ သူအားလို႔ ဘေလာ့ေတြလိုက္ဖတ္ရင္ ကၽြန္ေတာ့္ဆီေရာက္လာျပီး အသစ္မေတြ႔တာနဲ႔ ေအာ္တာပါဘဲ။ သူ႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္စာစေရးဖို႔ အားေမြးလာရတယ္ေပါ့။ ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္ေရးျပီးရင္ သူလာလာဖတ္ျပီး ေကာင္းတယ္ဗ်ာလို႔ ေျပာရာကေန အားတက္ျပီး ဆက္ေရးျဖစ္ေတာ့တာပါဘဲ။ ေနာက္အျပင္ free hosting တင္ထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ လူမသိတဲ့ဘေလာ့ကို စီေဘာက္မွာပထမဆံုး လာႏႈတ္ဆက္သြားသူမ်ားကေတာ့ ကိုသင္ကာနဲ႔ မပန္ဒိုရာပါ(မ်က္စိလည္လာတယ္လို႔ယူဆရပါတယ္)။ သူတို႔မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီတစ္ခါႏႈတ္ဆက္သြား ကထည္းက အားကပိုရွိလာျပီး ေနာက္ပိုင္း mzblog မွာ ဘေလာ့ ဆားဗစ္စေပးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ ဘေလာ့ကို အဲဒီမွာေဆာက္ျပီး စာ အေသအခ်ာစေရးျဖစ္သြားပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္အရင္က ဘေလာ့ေတြသြားလည္ေပမယ့္ ကြန္မန္႔ေပးတာ စီေဘာက္မွာ ႏႈတ္ဆက္တာ မရွိပါဘူး။ တိတ္တိတ္ကေလးဖတ္ျဖစ္တယ္ ေနာက္ Google Reader ကေနဖတ္တယ္။ ဆိုေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ႏႈတ္မဆက္ျဖစ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ဘေလာ့မွာ စာေတြဆက္ေရးေနေတာ့လဲ ေၾကာ္ျငာသိပ္မလုပ္ျဖစ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့ ပင္ကုိယ္ဗီဇက အဲဒီလို လိုက္ေၾကာ္ျငာရမွာ ရွက္ေနတယ္။ (မွားရင္လဲမွားေနမွာပါ) ကိုယ့္ဘာသာလဲ အားမရတာပါသေပါ့ေလ။ လူလာၾကည့္ျပီး ေလာက္ေလာက္လားလားမဟုတ္မွာ မဖတ္သြားလိုက္ရမွာ အားနာတယ္။ ဒါနဲ႔ဘဲ ေရးေနတယ္ဆိုတာဘဲလုပ္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ဗ်ာ ၾကာေတာ့ လူမလာတဲ့ ဘေလာ့မွာ စာေရးေနရတာ အားငယ္လာတယ္ ဒါနဲ႔ ေရးလိုက္ မေရးလိုက္ျဖစ္ျပန္ေရာ။ ဒီလိုနဲ႕ တစ္ေန႔ ထံုးစံအတိုင္း ဘေလာ့မွာ လူအဝင္အထြက္စာရင္းကို ၾကည့္လိုက္တာ လူမ်ားေနတယ္။ ဘယ္ကညႊန္းတာလဲ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ wesheme ဆီကျဖစ္ေနတယ္။ သူ႕ရဲ႕ Google Reader ကေန မွ်ခ်င္တာေလးေတြ ျပေပးတဲ့ စာရင္းထဲပါလာတယ္ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္က သူ႔ဘေလာ့ရဲ႔ ပရိတ္သတ္ဗ်။ သူ႔ညီတစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ့္ေက်ာင္းေနဖက္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေနတာရယ္ အိုင္တီသမားခ်င္း အားက်ေလးစားတာရယ္ဆိုတာနဲ႔ အျမဲဖတ္ျဖစ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္သူမွန္း ဘေလာ့ေရးမွန္းသူမသိပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့ ဘေလာ့ကို လူသိမ်ားလာေစတာရဲ႕ ပထမဆံုးေက်းဇူးတင္ရမွာကသူပါ။ သူ႔ဘေလာ့ေဘးက Feed Peek ေလးထဲမွာ ပါတဲ့ေန႔ဆို လူတစ္ရာေက်ာ္ေလာက္ဝင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့ အတြက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။ Feed peek ဆိုတာကလဲ သူအရင္လုပ္တာဆိုေတာ့ အဲဒါေလးက အထူးအဆန္းျဖစ္ျပီး သူ႕ဆီလာတဲ့လူတိုင္း အျမဲသြားသြား ကလစ္ျဖစ္တဲ့ေနရာေလးလဲျဖစ္ပါတယ္။ သူဟာစာလဲ (ဘေလာ့) အေတာ္ဖတ္ႏိုင္တဲ့လူပါ။ ကၽြန္ေတာ့ကိုသူဘယ္လိုရွာေတြ႔လဲ ကၽြန္ေတာ္မသိဘူး။ သူ႕ေၾကာင့္လူပိုလာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မွာ တာဝန္ၾကီးျပီး စာလဲေသခ်ာပိုေရးျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကဆို ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ပန္းတိုင္ဟာ သူ႔ Feed Peek ထဲပါေရးလို႔ ေျပာရရင္လြန္မလားမသိဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က အျခားဘေလာ့မ်ားမွာ ေၾကာ္ျငာလိုက္ဝင္တတ္တဲ့ လူမဟုတ္ေတာ့ သူ႔ feed peek ထဲပါမွ လူအဝင္မ်ားမွာကိုးဗ်။ အဲဒီေလာက္အထိ သူ႔ Feed Peek ကစြမ္းပါတယ္။
ေနာက္တစ္ဦးကေတာ့ မမဂြိ လို႔ေခၚၾကတဲ့ မခင္ဦးေမ ပါ။ ဘေလာ့ေတြမွာ ဘေလာ့စာရင္းေလးေတြကို ေဘးနားမွာ ေဖၚျပေပးတတ္တယ္ေလ။ လူကသာ ေသျခာ မေၾကာ္ျငာတာ အဲဒီလို စာရင္းထဲေတာ့ ပါခ်င္သားဗ်။ သူမ်ားဘေလာ့ေတြမွာ ကၽြန္ေတာ့ လင့္ကေလးဘယ္ေတာ့မ်ား မ်က္စိလည္ပါလာမလားဆုိျပီး သတိထားၾကည့္ရတာလဲ အျမဲပါ။ ဒီလိုနဲ႔ ပထမဆံုးေတြ႔ရတာကေတာ့ မခင္ဦးေမဆီမွာပါ၊ သူ႔လိုလူဖတ္မ်ားတဲ့ လူရဲ႕ဘေလာ့မွာ လင့္ပါလာေတာ့ မ်က္စိလည္လို႔ဘဲျဖစ္ျဖစ္ အပ်င္းေျပဘဲျဖစ္ျဖစ္ ကလစ္ၾကည့္စရာ အခြင့္အေရးပိုရတယ္ေပါ့။ တကယ္လဲ လူလာၾကပါတယ္ အဲဒီလင့္ကေန။ မခင္ဦးေမဟာလဲ ဘေလာ့ေတာ္ေတာ္ဖတ္ႏိုင္တဲ့လူပါဘဲ။ သူ႔စကားအရဆိုရင္ ဆိုင္းဘုတ္ေတာင္ ဖတ္ပါတယ္ဆိုေတာ့။ သူ႕ဆီကေန ဘေလာ့အသစ္ကေလးေတြ အျမဲသိရတတ္ပါတယ္။ လူငယ္ေျခတက္ကေလးေတြကို ပရိတ္သတ္နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးေနတဲ့ အက်ိဳးေဆာင္ၾကီးေပါ့။ ယုတ္စြအဆံုးကိုယ့္ဘာသာ တစ္ေနရာကေန သိလာတဲ့ ဘေလာ့အသစ္တစ္ခုသြားလည္ၾကည့္တယ္ မမဂြိ မေရာက္ေသးတာ မရွိဘူးျဖစ္ေနတယ္။ သူ႔စာရင္းထဲမပါေသးရင္သာေနရမယ္ သူမေရာက္ေသးတာ မရွိဘူးလားလို႔ေတာင္ ထင္ရပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လဲ စိတ္ကေလးနဲနဲျပင္ျပီး သူမ်ားဘေလာ့ေတြမွာ ကြန္မန္႔ေပးဖို႔ ၾကိဳးစားၾကည့္တယ္။ စီေဘာက္မွာ လင့္မထည့္ဘဲ (ေၾကာ္ျငာတယ္ထင္မစိုး၍) ႏႈတ္ဆက္ၾကည့္တယ္။ မိတ္ေဆြဖြဲ႔တယ္ေပါ့။
ေနာက္ေတာ့ အျပင္မွာလူခ်င္းရင္ႏွီးျပီးသားလူရင္းမိတ္ေဆြေတြက ဘေလာ့ေရးေနမွန္းေတြ သိလာရတယ္။ ယိမ္းႏြ႔ဲပါးက ကိုမိုးၾကယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းရဲ႔ ညီပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဘာ္ဒါေတြ ေက်ာင္းျပီးခါစက ရန္ကုန္မွာ ကဲၾကရင္ သူက အျမဲေဘးကေနပါတယ္ (သူကေဘးကေန အျမီးစားတယ္ေလ) သူ႕ကို ကေလးလို႔ကိုထင္ေနေသးတာ။ ခုေတာ့သူက ကဗ်ာေတြေရးလို႔။ ေနာက္ရန္ကုန္မွာ အလုပ္ဝင္ေတာ့လဲ ၃ ႏွစ္ေလာက္ အတူအလုပ္လုပ္ခဲ့တယ္ ပေရာဂ်က္တစ္ခုထဲမွာ ၆လေလာက္ ယူဆာဆိုက္မွာ သြားေနခဲ့ရတယ္ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္တစ္ေယာက္ဟာ လူအဖတ္မ်ားတ့ဲ အိမ္မက္ရွင္ ၾကီးျဖစ္ေနခဲ့မယ္လို႔ မထင္ထားခဲ့ဘူး။ သူတို႔ေတြ ကၽြန္ေတာ့္ကို စာေရးဖို႔ အျမဲအားေပးၾကပါတယ္။ တိုက္တြန္းၾကပါတယ္။ အျမဲလာလာဖတ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္လို ကြန္မန္႔မေရး စီေဘာက္မေအာ္တဲ့ လူမ်ားကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္အားနာေက်းဇူးတင္ရျပန္ပါေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီဖက္ႏွစ္ထဲေရာက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ အေရးက်ဲသြားပါတယ္။ အလုပ္သစ္က မလစ္တာလဲပါသေပါ့ေလ။ အရင္ဆို အလုပ္မွာ ေရးလို႔ရေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္မနားေသးပါဘူး။ (ဟိဟိ) သူမ်ားေတြလို ပို႔စ္ ၂၀၀/ ၃၀၀ ရေအာင္ ဟစ္ ၂ သိန္း သံုးသိန္းျပည့္ေအာင္ ေရးေနပါဦးမည့္ အေၾကာင္းနဲ႔ ႏွစ္သစ္မွာ ေက်းဇူးအထူးတင္ေၾကာင္းေလး ေျပာလိုက္ခ်င္တာပါဗ်ာ။
အားေပးၾကတာ ေက်းဇူးပါ။