Going Camping
အလုပ္အသစ္ေျပာင္းျပီးကထဲက မအားလိုက္တာ မနားလိုက္ရတာေတြ မ်ားေနေတာ့ လူကေတာ္ေတာ္ေလး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ နားလိုက္ခ်င္ေနတယ္။ ပံုမွန္ရံုးပိ္တ္ရက္ေတြဆိုရင္လဲ အဂၤလိပ္စာေလ့လာရတာနဲ႔၊ ဘေလာ့လိုက္ဖတ္တာနဲ႔ ဖိုရမ္ကိစၥေတြနဲ႔မအားလပ္ နဲနဲအားျပန္ရင္လဲ တီဗြီထိုင္ၾကည့္ေနတာေလာက္နဲ႔ဘဲ အပန္းေျဖေနရေတာ့ လူကညီးစီစီျဖစ္လာတယ္။ မ်က္စိကိုေသေသခ်ာခ်ာ အနားေပးခ်င္ေနတယ္။ ဟိုအရင္ကဆိုရင္ စေနတစ္ရက္ကို ကေလးတစ္ေယာက္ကို စာသင္ေပးရေသးေတာ့ သူ႕သင္ဖို႔စာကလဲဖတ္ရေသးတယ္။ ေနာက္အားျပန္ရင္လဲ တီဗြီကအစီအစဥ္ေတြ အကုန္ေလွ်ာက္ၾကည့္ေနတာဆိုေတာ့ မ်က္စိကို အိပ္မွဘဲ အနားေပးရသလိုျဖစ္ေနတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ဘဲ ခုလိုစီစဥ္ျဖစ္သြားတယ္။
စင္ကာပူမွာေနတာ သံုးႏွစ္ျပည့္ေတာ့မယ္ ပင္လယ္ကမ္းစပ္မွာ ညအိပ္တစ္ခါမွ မသြားဖူးေသးဘူး။ ဒီလိုန႔ဲ လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ လေလာက္ကထဲက ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္တဲ့ အေနနဲ႔ ေစ်းေတြေလွ်ာ့တဲ့ အခါမယ္ မွတ္မွတ္ရရ Camping ထြက္ရင္သံုးတဲ့ တဲမ်ိဳးကိုေတြ႔တာနဲ႔ ဝယ္ထားလိုက္တယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ တရုတ္ႏွစ္ကူးရံုးရက္ရွည္ပိတ္မွာကိုသိထားေတာ့ နီးစပ္ရာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔တိုင္ပင္ကာ ၾကိဳတင္ အစီအစဥ္ဆဲြပါတယ္။ ပထမေတာ့ ေလဘတၾကီးနဲ႔ ေသာၾကာညေန (၂၃) ရက္ေန႔မွာ သြားျပီးညအိပ္မယ္ေပါ့ ရံုးပိတ္ရက္စတာနဲ႔သြားမယ္ ေနာက္ေန႔ေတြမွာ တျခားအစီအစဥ္ေတြ လုပ္ၾကမယ္ဆိုျပီး စိတ္ကူးခဲ့ေပမယ့္ ကမ္းေျခမွာ ၾကားရက္ညအိပ္မယ္ဆို ခြင့္ေတာင္းရဦးမယ္ ဆိုတာနဲ႔ စိတ္ကူးကိုဖ်က္ စေနညမွဘဲသြားၾကဖုိ႔ စီစဥ္လိုက္တယ္။ ႏွစ္ပါတ္အလိုေလာက္ကထဲက အကင္ ကင္စားဖို႔ ကမ္းေျခက အကင္မီးဖိုကို အင္တာနက္ကေန ၾကိဳတင္စာရင္းေပးတာေတာင္ မရေတာ့ပါဘူးတဲ့။ ဒါနဲ႔ဘဲ အကင္ ကင္စားဖို႔အစီအစဥ္ကိုလဲ လက္ေလွ်ာ့ခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ဘဲ အတူလိုက္ၾကမယ့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳး ကိုယ္တိုင္စီစဥ္လို႔ဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဝယ္လာလို႔ဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ စားစရာ တစ္ခုခုစီစဥ္ခဲ့ၾကဆိုျပီး တိုင္ပင္လိုက္ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မဒမ္ကေတာ့ ဝက္နဲ႔ရိုးကင္ရယ္ ၾကက္ကင္ရယ္ ဝယ္သြားခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ မဒမ္ဒီဘီရယ္ ေနာက္သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ရယ္ ေလးေယာက္က တင္ၾကိဳသြားႏွင့္ၾကဖို႔အတြက္ ညေန ၃ နာရီမွာ Bedok MRT မွာခ်ိန္းၾကျပီး အဲဒီကေနမွတဆင့္ ကားငွားျပီး သြားၾကပါတယ္။ ဘတ္စ္ကား စီးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ၄၀၁ ကိုစီးလို႔ရပါတယ္။
ေနရာကိုေတာ့ ယခင္ကထဲက ၾကိဳတင္ၾကည့္ထားတာရယ္ သြားဖူးျပီးသားလူမ်ားကို ေမးၾကည့္ထားတာရယ္နဲ႔ ေပါင္းျပီး စားစရာလြယ္လြယ္ဝယ္လို႔ရမည့္ေနရာ မ်က္ႏွာသစ္ ေရခ်ိဳးလုပ္လို႔ရမည့္ေနရာနဲ႔ နီးနီးနားနား ျဖစ္မယ့္ Area D ကိုဘဲ ေရြးခ်ယ္လိုက္ပါတယ္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ ညေန ၃ နာရီခြဲ။ ေနရာလိုက္ရွာျပီးေတာ့ ေနပူက်ဲတဲမွာဘဲ တဲကိုထိုးလိုက္ပါတယ္။ အရိပ္လိုခ်င္ေနပူကေစာင့္ရမယ္ မဟုတ္လား။ ဒါေပမယ့္ ေနကေတာ္ေတာ္ပူေတာ့ ေနပူကေနေတာ့ မေစာင့္ႏိုင္ပါဘူး တဲထိုးျပီးသကာလ အရိပ္ေအာက္ျပန္ဝင္ေနျပီး ေနာက္လာမယ့္လူမ်ားကို ထုိင္ေစာင့္ေနတာေပါ့။ ညေန ၅ နာရီေလာက္မွာေတာ့ လူေတာ္ေတာ္စံုစံုလင္လင္ေရာက္ရွိလို႔ လာၾကျပီမို႔ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလာပါတယ္။
အားလံုးကလဲ အလုပ္မ်ားၾကတဲ့လူေတြခ်ည္းဆိုေတာ့ ခုလိုလြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး စကားမေျပာရတာ၊ မဆံုရတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနၾကေတာ့ အားရပါးရ စားၾကေသာက္ၾက ေျပာၾကဆိုၾကနဲ႔ေပါ့ဗ်ာ။ တရုတ္ႏွစ္ကူးပိတ္ရက္မွာ ကမ္းေျခလာအိပ္ၾကတာ မေလးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အနားမွာေတာ့ မေလးမိသားစု ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။ အဖြဲ႔ကလဲ ေတာ္ေတာ္ေတာင့္ၾကပါတယ္။ တစ္စု တစ္စုကို လူႏွစ္ဆယ္ေလာက္ရွိပါမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အနားမွာ တဲေတြက သိပ္အနီးကပ္ၾကီးမဟုတ္ေတာ့ ဆူညံမေနၾကပါဘူး။ ပင္လယ္ကလာတဲ့ေလကိုရႈရတာဟာ ေတာ္ေတာ္ကိုစိတ္ေပါ့ပါးသြားေစပါတယ္။ ေနာက္လိႈင္းသံေတြနားေထာင္တယ္။ ပင္လယ္ထဲမွာေတာ့ ေရေပၚျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕အလား ထင္မွတ္မွားရေလာက္ေအာင္ ပင္လယ္ကူးသေဘာၤေတြရဲ႕ မီးေတြနဲ႔ လင္းထိန္ေနပါတယ္။ အဲဒါေလးတစ္ခုဘဲ အျပစ္ေျပာစရာရွိတယ္။ ေခ်ာင္းသာလိုေတာ့ ေလအားမေကာင္းဘူးဗ်။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ စုစုေပါင္း တဲေလးလံုးထိုးၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အိပ္ဖို႔လာတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ည ၁၂ နာရီေက်ာ္တာနဲ႔ လိႈင္းသံနားေထာင္ရင္း အိပ္ဖို႔ၾကိဳးစားပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လဲ စကားဆက္ေျပာၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ အိပ္မေပ်ာ္ဘူးဗ်။ မနက္ ၆နာရီေလာက္မွာ မိုးဖြဲေလးနဲနဲက်လာတာနဲ႔ တစ္ခ်ိဳ႔ႏိုးလာရင္း ကၽြန္ေတာ္အိပ္ယာထလိုက္တယ္။ မ်က္ႏွာသစ္ ကိုယ္လက္သန္႔စင္ျပီးေတာ့ ၇ နာရီေလာက္ရွိေနျပီ။ သူငယ္ခ်င္းေနာက္တစ္ေယာက္နဲ႔ ေရထဲဆင္းဖို႔စိုင္းျပင္းၾကတယ္။ ေဘးနားက တဲက မေလးအဖြဲ႔က ေလးေယာက္ေလာက္ေတာ့ ေရထဲေရာက္ေနျပီ။ ၇နာရီခြဲမွာေတာ့ မရေတာ့ဘူး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရထဲေရာက္ကုန္ၾကျပီ။ ၉ နာရီထိုးတဲ့အထိ မနားမေန ေရေဆာ့ၾကတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္လက္ေပါ့ပါးသြားတဲ့ မနက္ခင္းပါဘဲ။
တနဂၤေႏြမွာေတာ့ ပင္ပန္းလာတာေတြအတြက္ေန႔လည္မွာ အိမ္ျပန္နားၾကတယ္။ အမွန္က ညေနအထိဆက္ေနရင္ ေကာင္းမွာျဖစ္ေပမယ့္ တခ်ိဳ႔လဲ တျခား အစီအစဥ္ေတြရွိေနတာရယ္ မိုးကလဲ ရြာမလိုလို ျဖစ္ေနတာရယ္နဲ႔ အိမ္ျပန္လာခဲ့ၾကေတာ့တယ္။ ေနာက္ေန႔အတြက္ အစီအစဥ္တစ္ခုကလဲ ရွိေနေသးတယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ HSBC Tree Top Walk ကိုသြားၾကဖို႔ အားေမြးရဦးမယ္မဟုတ္လား။
တိုပါးရိုးေနေဘာ္ဒါတစ္ေဘြမွ သူ႕အိမ္ႏွင့္နီးသည္ဟုဆိုလာသျဖင့္ သူ႔အိမ္ကိုစုရပ္လုပ္ကာ ၂၆ ရက္ေန႔တြင္ ထိုသစ္ပင္ထိပ္ျဖားတက္ေရး ကိစၥလံုးပန္းၾကျပန္သည္။ သူ႕အိမ္မွ ဘတ္စ္ကား ငါးမွတ္တိုင္ေလာက္စီးျပီးသကာလ MacRitChie Reservoir Park ကိုေရာက္သည္။ ထိုမွစ၍ စတင္ေတာတိုးၾကပါေတာ့သည္။ အဲ ေတာလမ္းေလွ်ာက္တာေျပာျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ပံုတြင္ျမင္ရေသာ ေတာလမ္းအတိုင္း သြားၾကရတာျဖစ္ပါသည္။ က်ိဳက္ထီးရိုး ေတာလမ္းလိုေတာ့ ဆြတ္ပ်ံ႕ၾကည္ႏူးဖြယ္မေကာင္းပါ သို႔ေသာ္ စင္ကာပူလို ျမိဳ႕ျပမ်ိဳးတြင္ ဒီလိုေနရာမ်ိဳးရွိေနျခင္းကိုေတာ့ သေဘာက်မိပါသည္။ ေတာရိပ္ေတာင္ရိပ္ အမွန္တကယ္ ခံစားလို႔ရသည္ အေကာင္ေလးေတြ ေအာ္သံမ်ိဳးစံုကို သင္ၾကားရမည္။ နကၡတၱေရာင္ျခည္ထဲမွ ႏြယ္လိမ္မ်ား ႏြယ္ေခြမ်ား ကိုသင္ျမင္ရမည္။ နားနားေနေနေလွ်ာက္တာေတာင္မွ ၾကာေတာ့ေတာ္ေတာ္ေမာပါသည္။ ထိုေနရာကိုလာ၍ အေျပးေလ့က်င့္ခန္း လုပ္သူမ်ားပင္ ရွိေသးသည္။ က်ိဳက္ထီးရိုးလို လူေတြမမ်ားျခင္းကလဲ ေတာထဲတြင္သြားေနရေသာ ခံစားမႈမ်ိဳးကို အမွန္တစ္ကယ္ ခံစားရေစသည္။
အဲဒီလိုနဲ႔ ေအးေအးေဆးေဆး စကားေလးတေျပာေျပာနဲ႔ ေလွ်ာက္လာလိုက္တာ ႏွစ္နာရီေလာက္ ရွိတဲ့အခါမယ္ နားေနစခန္းတစ္ခုကိိိုေရာက္ပါတယ္။ ေမ်ာက္ကေလးေတြလဲ ရွိသဗ်။ ခဏတစ္ျဖဳတ္နားၾက ျဖည့္စရာရွိတာျဖည့္ ေလွ်ာ့စရာရွိတာမ်ား ေလွ်ာ့ျပီးသကာလ သစ္ပင္ထိပ္ဖ်ားထက္ ေရာက္ရန္ သိပ္မလိုေတာ့ျပီမို႔ ခရီးဆက္ၾကျပန္ပါတယ္။ အဲဒီေနရာနားမယ္ သစ္သားတံတားေလးေတြ သစ္သားေလွခါးေလးေတြနဲ႔ ေလွ်ာက္လမ္းေတြကို အလွဆင္ထားတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ပုပၸါးေတာင္မၾကီးေပၚက အပန္းေျဖစခန္းနဲ႔ ေမျမိဳ႕ရုကၡေဗဒဥယာဥ္က ရႊ႕ံညြံ႕ေတာ ဆိုတာကိုဘဲ မ်က္စိထဲ ျပန္ျပန္ျမင္ေနေတာ့တာဘဲ။ ေလကေတာ့ ေတာ္ေတာ္တိုက္တဲ့ေနရာပါဘဲ။ ျမိဳ႕ျပထဲကေန ဒီလိုေတာထဲ တစ္ေနရာကို ေရာက္ေအာင္လုပ္ေပးထား သဘာဝကို ထိမ္းသိမ္းေပးထားတာကိုေတာ့ အသိအမွတ္မျပဳဘဲ မေနႏိုင္ပါဘူး။
ဒီလိုနဲ႔ဘဲ အားလံုးေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားေနတဲ့ HSBC Tree Top Walk ဆိုတဲ့ လႈပ္လီလႈပ္လဲ့ ၾကိဳးတံတားဆီကို ေရာက္ပါတယ္။ လွ်ိဳအေသးစားေလးလိုျဖစ္ေနတဲ့ ေတာင္ကုန္းေလးႏွစ္ခုကို ဟိုမွာဘက္ ဒီမွာဘက္ ၾကိဳးတံတားတန္းလိုက္သလိုပါဘဲ သိပ္အျမင့္ၾကီးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သို႔ေပတဲ့ အသည္းေအးေအာင္ေတာ့ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ပါေသးတယ္။ ဓါတ္ပံုေတြရိုက္ၾက အားရေအာင္ ေလရႈၾကျပီးတဲ့ အခါမယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပန္ၾကပါတယ္။ ေျမပံုထဲက အတိုင္း တစ္ပါတ္ၾကီး ျပန္မပတ္ေတာ့ဘဲ နားေနစခန္းကိုျပန္လာတယ္ ေနာက္ေတာ့ နားေနစခန္းကေန အနီးဆံုးထြက္ေပါက္ကေနဘဲ ကားလမ္းမေပၚကို ျပန္ထြက္ခဲ့ၾကပါေတာ့တယ္။ လမ္းေလွ်ာက္ရတာ ေခၽြးေလးတစ္စိုစိုနဲ႔ အပင္ပန္းၾကီး မဟုတ္ေပမယ့္ ၾကာၾကာေလွ်ာက္တဲ့အခါ ဖေနာင့္ေတာ့နာလာပါတယ္။ ကိုယ္ကလဲဝိတ္မ်ားတာကိုး။ ဒါေတာင္ေတာတိုးရမယ္ဆိုတာသိလို႔ ကင္မရာလဲ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး အေသးစား၊ ေရဗူး အေသးတစ္လံုး ေဘာင္းဘီအိပ္ထဲထည့္လုိ႔ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးသြားခဲ့တာပါ။ အျပန္မွာေတာ့ တိုပါးရိုးက သူငယ္ခ်င္းအိမ္ျပန္စုကာ သူ႕အိမ္မွာဘဲ ရွိတာေလးေတြ ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ၾကပါေသးတယ္။ အျပင္မွာလဲ ဘာမွမရွိ္ဘူးေလ။
ဒါေလးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ တရုတ္ႏွစ္ကူးရံုးပိတ္ရက္မွာ အနားယူ အပင္ပန္းေျဖျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းေလးကို မိတ္ေဆြမ်ား သိသာေစရန္ ခရီးသြားမွတ္တမ္းေလး ေရးရျခင္းျဖစ္ပါေပတယ္ခင္ဗ်ား။