LUNCH@NYP
ေန႔လည္စာ စားၾကျပီဆိုရင္ ဘယ္မွာသြားစားၾကမလဲ စဥ္းစားရတာ အလုပ္တစ္ခုပါ။ ရန္ကုန္မွာတုန္းကဘဲ ေကာင္းပါတယ္။ ထမင္းဗူးပါတယ္ဆိုေတာ့ ကင္တန္းသြားထိုင္ျပီး ကိုယ့္အထုပ္ကိုယ္ ေျဖစားရံုဘဲ။ ထမင္းဗူးမပါဘူးဆိုလဲ ေရြးစရာမရွိဘူး ဆိုင္မွာေရာင္းတဲ့ အစားအေသာက္ဘဲ မွာစားလိုက္ရံုပါဘဲ။ ေရာင္းတာကလဲ မ်ားမ်ားစားစားမရွိပါဘူး။ ၾကက္သား၊ ဝက္သား၊ ၾကက္ဥခ်ဥ္ရည္၊ ၾကက္ဥေၾကာ္၊ ထမင္းေၾကာ္၊ ၾကာဇံေၾကာ္၊ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ စတဲ့ အလြယ္စားစရာေတြပါဘဲ။ ေနာက္ပိုင္း စာစစ္ရံုးကို လိႈင္ေက်ာင္းဝင္းထဲ ေရြ႕လိုက္ေတာ့ စားေသာက္ဆိုင္ေတြ ေရာက္လာတယ္။ ဆိုင္ၾကီးၾကီးမားမားေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ လဘက္ရည္ဆိုင္မွာ တြဲေရာင္းတဲ့သေဘာေရာင္းၾကတာပါ။ စားလို႔ေကာင္းတာေတြက အာလူးထမင္း၊ လဘက္ထမင္း၊ ပဲထမင္း စတာေတြပါဘဲ။ အားလူးထမင္းကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတဲ့ အထဲမွာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ထဲကလူေတြ အာလူးထမင္းမ်ားစားရင္ အေျပာခံရတာ တစ္ခုရွိပါတယ္။ အာလူးစားျပီး ႏွာဘူးစကားမေျပာနဲ႔ ဆိုတာပါဘဲ။
ဒီေရာက္ေတာ့ ပထမလုပ္တဲ့ အလုပ္မွာက ေရြးစရာသိပ္မရွိပါဘူး။ ေနာက္ျပီးေတာ့ ကုပၼဏီမွာ ထမင္းထြက္စားတာက ကိုယ္တို႔ဗမာႏွစ္ေယာက္ထဲ ရွိတာဆိုေတာ့ သိပ္ရွည္ရွည္ေဝးေဝး မသြားၾကဘဲ ရံုးနားက ဆိုင္ေလးဆိုင္ရွိတဲ့ ေဟာ္ကာေသးေသးေလးမွာ စားၾကတယ္။ Mixed Rice ရယ္၊ ငါးစြပ္ျပဳတ္ရယ္၊ အေနာက္တိုင္း အစားအစာရယ္ မေလးဆိုင္ရယ္ ေလးဆိုင္ထဲရွိတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္က မွ်မွ်တတျဖစ္ေအာင္ဆိုျပီး ေလးဆိုင္ကို တစ္လွည့္စီ စားၾကပါတယ္။
ဒုတိယအလုပ္ေရာက္ေတာ့ ျမိဳ႔လည္ေခါင္မွာ လုပ္ရတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ေရြးခ်ယ္စရာ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။ အလုပ္မွာလဲ ထမင္းစားထြက္တဲ့အခါ အဖြဲ႔လိုက္ထြက္ၾကတာဆိုေတာ့ ဒီကလူေတြထံုးစံအတိုင္း တစ္ေန႔တစ္ေန႔ မရိုးေအာင္ဆိုျပီးေတာ့ ဆိုင္ေတြလွည့္ေျပာင္းျပီး စားၾကပါတယ္။ စီးတီးေဟာနဲ႔ ဘူးဂစ္တစ္ဝိုက္မွာ ေတာ္ေတာ္လွည့္လည္ စားေသာက္ခဲ့တာေပါ့။ ျမိဳ႕လည္ကဆိုင္ေတြမွာ စားရတာဆိုေတာ့ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ေန႔လည္စာဖိုး ေတာ္ေတာ္ကုန္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ သူတို႔က ထူးထူးဆန္းဆန္းစားခ်င္ၾကတယ္ဆိုလို႔ လိုက္စားရရင္ တစ္ေယာက္ကို $18/$20 ဖိုးေလာက္ေတာင္ ကုန္ပါတယ္။ သူတို႔ကမစားခင္ေတာ့ ေမးၾကပါေသးတယ္။ ငါတို႔ဒီေန႔ ဘယ္ဆိုင္မွာ စားၾကမလို႔ ေစ်းႏႈန္းကေတာ့ ဒီေလာက္ပတ္ဝန္းက်င္ရွိတယ္ လိုက္မလားေပါ့။ ဟုတ္ကဲ့ ဗမာေတြဘဲ မျငင္းပါဘူး။ အိမ္ေရာက္မွ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ သံုးေလးရက္ေလာက္ ျပန္ေသာက္ခ်င္ေသာက္မယ္ အညံ့ေတာ့မခံပါဘူး။ လိုက္စားတာပါဘဲ။
အခုလက္ရွိအလုပ္ေရာက္ေတာ့ ျမိဳ႕ရဲ႕ေျမာက္ဖက္မွာ စက္မႈဇံုထဲေရာက္ေနတာဆိုေတာ့ ရံုးကကင္တန္းမွာ စားလိုကစား မစားလိုရင္ေတာ့ ရံုးကလူေတြ ကားနဲ႔အျပင္ထြက္စားရင္ လိုက္သြား၊ ဒါမ်ိဳးဘဲရွိတယ္။ အနီးအနားမွာလဲ ကိုယ့္လိုရံုးေတြခ်ည္းဘဲမို႔ အစားအေသာက္အတြက္ နဲနဲခက္ပါတယ္။ ေဟာ္ကာစင္တာတစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ မေရာက္ျဖစ္တာမ်ားပါတယ္။ အရင္ကေတာ့ ရံုးကလူေတြစုစုျပီး သူတို႔ကားေတြနဲ႔ အဖြဲ႔လိုက္ ဟိုဟိုဒီဒီသြားစားၾကေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ တစ္ခါတစ္ခါလိုက္ရင္ အျပင္မွာၾကာေနတတ္တာရယ္၊ ရွိတဲ့ကားေတြမွာ လူေတြဆန္႔ေအာင္ စဥ္းစားစီစဥ္ရတာေတြရယ္ကို အားနာျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အပါအဝင္ ေလးေယာက္ေလာက္က အျပင္ကို ကားနဲ႔ထြက္စားၾကတာမွာ မလိုက္ျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။
အဲဒီေတာ့ နီးနီးနားနားမွာ စားစရာ ကိုယ့္ဘာသာရွာရေတာ့တယ္။ ေန႔တိုင္းလဲ ရံုးကင္တန္းမွာခ်ည္းဘဲ မစားႏိုင္ဘူးေလ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘယ္ေလာက္အထိ ရွာရွာေပါက္ေပါက္သြားစားၾကသလဲဆို ကၽြန္ေတာ္တို႔အနားမွာ ရဲစခန္းတစ္ခုရွိတယ္။ အဲဒီရဲစခန္းထဲမွာလဲ ကင္တန္းအေသးေလးတစ္ခုရွိတယ္။ အဲဒီကိုလဲ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ရံုးကိစၥရွိသလိုလိုနဲ႔ ဝင္သြားျပီး ကင္တန္းမွာ ထိုင္စားဖူးတယ္။ ေစ်းကေတာ့ အျပင္နဲ႔မတူေအာင္ကို ခ်ိဳသာပါတယ္။ ေနာက္ေတြ႔ရွိတာက လမ္းေလးနဲနဲထပ္ေလွ်ာက္လိုက္ရင္ ေရာက္တဲ့ NYP (Nanyang Poly)ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရံုးမွာ TP ကေန အလုပ္သင္လာဆင္းေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေလးႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူတို႔ကေျပာလို႔ ေက်ာင္းကင္တန္းေတြမွာ ေစ်းလဲခ်ိဳတယ္ အစားအေသာက္လဲေကာင္းတယ္ ဆိုတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခ်ီတက္သြားၾကတယ္။
ေက်ာင္းမွာေရာင္းတာဆိုေတာ့ သိၾကတဲ့အတိုင္း ေစ်းကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ခ်ိဳသာပါတယ္။ သေဘာက်စရာေကာင္းတာက အျပင္ကနာမည္ၾကီးဆိုင္ေတြကလဲ ဆိုင္ခြဲေတြလာဖြင့္ေပးၾကသလို အျပင္မွာေန႔စဥ္ေရာင္းတဲ့ အစားအေသာက္မ်ိဳးစံုကိုလဲ ရေအာင္စီစဥ္ထားတာပါဘဲ။ ေက်ာင္းသားေတြၾကားထဲ သြားစားတာဆိုေတာ့ ကိုယ္ေတြအဖြဲ႔က လူၾကီးေတြလိုျဖစ္လို႔ ဆရာေတြနဲ႔ အထင္မွားမွားျပီး အျမဲအရိုအေသေပးလဲ ခံရတတ္ပါေသးတယ္။ ေနာက္ျပီးေတာ့ ထိုင္စရာေနရာမရွိရင္လဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ခပ္တည္တည္နဲ႔ ဆရာ/ဆရာမမ်ားသာ ဆိုတဲ့ခံုေတြမွာ သြားထုိင္ၾကပါတယ္။ တစ္ခါသား ဟန္ၾကခ်င္ေတာ့ ဆရာမေတြခ်ည္းဘဲထိုင္တဲ့ စားပြဲနဲ႔နီးနီးသြားၾကတယ္။ ဆရာမဆိုတာကလဲ ငယ္ေသးေတာ့ ရြယ္တူေလးေတြ စုလိုက္ရင္ ေက်ာင္းသူေတြလိုျပန္ျဖစ္ၾကတာ မဟုတ္လား။ သူတို႔လဲ ေက်ာင္းသားေတြၾကားထဲမွာ ရုပ္တည္ၾကီးေတြနဲ႔ ေနခဲ့သမွ် ဆိုင္ေရာက္မွ ေပါက္ကြဲရတယ္ထင္ပါတယ္။ တဟီးဟီး တဟားဟားျဖစ္ေနတာပါဘဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုလဲ မ်က္ႏွာသစ္မွန္းသိပံုရပါတယ္။
ဒါကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ All Time Favourite ဂ်ပန္စာပါ။ အျပင္မွာစားရင္ $5 အထက္မွာေပးရမွာျဖစ္ေပမယ့္ ဒီမွာေတာ့ $3.5ပါ။ တျခားအပိုေလးေတြထပ္ထည့္မွဘဲ ပိုေပးရပါတယ္။ အခုလို Set အၾကီးေတြမစားဘဲနဲ႔ တျခား set ေလးေတြလဲ ျပင္ေပးထားတာရွိပါတယ္။ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္လိုဟာမ်ိဳးေတြေပါ။ အဲဒါမ်ားစားရင္ေတာ့ $2 ေလာက္ဆိုရေနပါျပီ။ တေန႔ကေတာ့ Yishun မွာ ဂ်ပန္စာသြားစားတာ အနဲဆံုး $5ကေနစပါတယ္။ ကဲဒီမွာ မသက္သာဘူးလား။ ေစ်းအၾကီးဆံုးဆိုလို႔ McDonald ကေရာင္းတာဘဲရွိတယ္။ သူေတာင္မ်ားတယ္ဆိုေပမယ့္ $4.5/set ပါ။ အျပင္မွာေတာ့ ေန႔လည္ ထမင္းစားခ်ိန္မွာဘဲ ေရာင္းေပးတယ္ထင္တယ္။ ေက်ာင္းသားေတြကို ျမင္ရတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းသားဘဝကို ျပန္သတိရေစပါတယ္။ စားတာေသာက္တာေတြကလဲ ကိုယ့္ရတဲ့ေငြကေလးနဲ႔ မွ်တစားရတယ္ထင္ပါတယ္ သူတို႔စားတာေတြၾကည့္ျပီး ကိုယ့္မွာအလိုလို အားနာရတယ္။ ကေလးမ်ားကေတာ့ ဒီမွာမွမဟုတ္ပါဘူး ကိုယ့္ဆီမွာလဲ အစားအေသာက္ဆို နဲနဲစားျပီး တစ္ျခားဟာေတြမွာ မ်ားမ်ားပိုသံုးခ်င္ေနၾကတာမ်ားပါတယ္။ ကိုကိုပီအမ္ဆိုၾကည့္ပါလား။ မစားမေသာက္ဘဲ ကင္မရာၾကီး ဝယ္ပစ္လိုက္တယ္။ မခက္ေပဘူးလား။ ဒါေပမယ့္ ရုပ္ကေလးကရွိေတာ့ ေကၽြးခ်င္ေမြးခ်င္သူေတြက ဝိုင္းဝိုင္းလည္ေနလို႔ ေတာ္ေသးတာပေလ။ ေနာက္ျပီး ကင္မရာၾကီးလဲ ရွိေတာ့ ေမြးေန႔လား အထိမ္းအမွတ္လား ဘာလာလာ အခမဲ့လိုက္ရိုက္ေပးေတာ့တာဘဲ။
ကဲစာေတြ ခဏနားလို႔ ပံုေလးေတြ ရႈစားၾကပါဦး။
ေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္ ရုိက္လာတဲ့ ဓါတ္ပံုေလးေတြ ၾကည့္သြားပါဦး။ တကယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရံုးက ကင္မရာပါတဲ့ဖံုးေတြ ယူခြင့္မရွိပါဘူး။ အဲဒီေန႔က ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က သူ႕ကင္မရာဖံုးေလး ယူလာလို႔ ရိုက္လို႔ရသြားတာပါ။ သူတို႔ေက်ာင္းေတြျမင္ရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီကေက်ာင္းေတြ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ဒီလိုျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ေတြးရင္းရင္ေမာရပါတယ္။ အပန္းေျဖစရာ ပန္းျခံရွိတယ္။ အလွၾကည့္စရာ အလွေမြးငါးေတြရွိတယ္။ ေနာက္ျပီးတစ္ခုသတိထားမိတာက ဓါတ္ေလွကားထဲမွာ ကင္မရာတတ္ထားျပီး ဓါတ္ေလွခါးအျပင္မွာ တီဗြီတစ္လံုးနဲ႔ ျပထားတာပါဘဲ။ ဓါတ္ေလွကားထဲ ဘယ္သူပါသြားတယ္ ဘာေတြလုပ္ေနတယ္ဆိုတာ အျပင္ကလူေတြ အကုန္ျမင္ေနရတယ္။
ဒါက ပိုလီေက်ာင္းမုိ႔လို႔ ဒီေလာက္ အစားအစာေကာင္းေသးတာ။ ရံုးကိစၥနဲ႔ အထက္တန္းေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းကို ခဏခဏသြားဖူးတယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ အေဖာ္ပါသူတစ္ေယာက္က ဗိုက္ဆာတယ္ ဆိုလာတာေၾကာင့္ ေက်ာင္းကင္တန္းကို သြားၾကပါတယ္။ အထက္တန္းေက်ာင္း ကင္တန္းကမွ ပိုျပီးကေလးဆန္ေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္က အထက္တန္းေက်ာင္းေတြက မုန္႔ဆိုင္တန္းေတြလိုပါဘဲ။ စားစရာေတြကလဲ ခုထက္ကို ခ်ိဳသာေသးတယ္။ သူတို႔ဆီမွာ အမ်ားဆံုးက $3တန္ဘဲ ရွိမယ္ထင္တယ္။ ဒါေတာင္ေနာ္ စပါဂတ္တီတို႔ ဂ်ပန္ဆူရွီတို႔ ရေသးတယ္။ အထက္တန္းေက်ာင္းေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ငယ္ငယ္ကလိုဘဲ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြက ျပန္ျပီးေစ်းေရာင္းၾကတာရွိေသးတယ္။ လြယ္လြယ္ကူကူ ေရခဲမုန္႔ေရာင္းၾကတာပါ။ ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး ဒီရက္ပိုင္းက ျမန္မာျပည္မွာ ေက်ာင္းဖြင့္ရာသီဆိုေတာ့ ေက်ာင္းသားဘဝကို သတိရသြားျပီး ဒီကေက်ာင္းဓေလ့စရိုက္ကေလးေတြ ေျပာျပတာပါ။ (နားဦးမယ္ကြယ္။)