ေမာတယ္ ေတာအလယ္
ခုရက္ပိုင္း မအားတဲ့ၾကားက က်ည္ေပြ႔မွာ အတက္တစ္ခု ထပ္ထြက္ခ်င္တာရယ္ ေနာက္တစ္ခုက အခ်ိန္တန္ေတာ့လဲ ေလွ်ာက္ရျပန္တာဘဲ ဆိုသလိုေပါ့ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း ကိုေလွ်ာက္မိတယ္။ အဲဒါမွာ ဗမာျပည္ကဘြဲ႔အေနနဲ႔ သခ်ာၤရထားေတာ့ ေပးလိုက္တဲ့ စာရြက္စာတန္းေတြထဲမွာ အမွတ္စာရင္း မပါသြားလို႔တဲ့ ေက်ာင္းကလွမ္းေတာင္းတယ္။
မႏွစ္က တျခားေက်ာင္းတစ္ခုကို ေလွ်ာက္ဖူးတာမွာေတာ့ သခ်ာၤနဲ႔ပါတ္သက္လို႔ ဘြဲ႔လက္မွတ္ကလြဲလို႔ က်န္တာမေတာင္းဖူးေတာ့ ေတာင္းထားရေကာင္းမွန္း သတိကမရတာလဲပါတယ္။ ဒါနဲ႔ေက်ာင္းက စာလာေတာ့ နဲနဲစိတ္ညစ္သြားတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ရန္ကုန္ကို လွမ္းျပီးေျပာရေတာ့မယ္။ ျပီးေတာ့ အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာ ရပါ့မလားလို႔လဲ စိတ္ပူသြားတာပါတယ္ေပါ့။ ရန္ကုန္အိမ္မွာကလဲ လူငယ္လူရြယ္ရွိတာမဟုတ္ေတာ့ လူၾကီးေတြကို ဒုကၡေပးရဦးမယ္ဆိုျပီးေတာ့ စိတ္နဲနဲအိုက္သြားတယ္။
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ေနာက္ဆံုးေတာ့ ရန္ကုန္ကိုဖံုးလွမ္းဆက္ျပီး လိုအပ္တာေလး ေျပာျပရတယ္။ လူၾကီးေတြကလဲ စေနမွာခရီးသြားစရာရွိတယ္ဆိုေတာ့ ေသာၾကာေန႔ေလာက္ရမွ အဆင္ေျပမွာျဖစ္ေၾကာင္း ေရေလာင္းဖို႔လိုက မ်ားမ်ားသာေလာင္းဖို႔အေၾကာင္း မွာၾကားရပါတယ္။ မယံုမရွိနဲ႔ ျမန္တယ္ခင္ဗ်။ မနက္ကသြားတာ ေန႔လည္မွာ ရမယ္တဲ့ ေသာ့ခ်ိတ္ကေလးဘဲ ဝယ္ရဆိုဘဲ။ နိပ္ဟ။ အဲဒါကို သတိတရေမးရွာပါတယ္ ကိုယ္ေတာင္ေမ့ေနတာ ႏိုၾတီျပန္ေပးလိုက္ရမလားတဲ့။ ဟုတ္ေပသားဘဲ။
အဲဒီမွာ စေတြ႔တာဘဲဗ်။ ႏိုၾတီျပန္မယ့္ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ ဒီလိုအမွတ္စာရင္းမ်ိဳးက အတုေတြလဲရွိလို႔တဲ့ ေအာင္လက္မွတ္ မိတၱဴျဖစ္ျဖစ္ ေက်ာင္းသားကဒ္ေလးျဖစ္ျဖစ္ျပမွ လုပ္ေပးႏိုင္မယ္တဲ့။ ဟမ္ ေက်ာင္းတံဆိပ္ၾကီးနဲ႔ ေက်ာင္းကထုပ္ေပးတဲ့ စာရြက္ညိဳညိဳေလးနဲ႔ဟာကို မယံုဘူးဆိုဘဲ။ ေကာင္းၾကေသးရဲ႕လား။ လာလာေသးတယ္ တနလာၤေန႔ကမွ ညႊန္ၾကားထားလို႔ဆိုဘဲ။ ကုိယ္နဲ႔ၾကမွ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ဆိုသလိုပါဘဲ။ ဒါနဲ႔ ဘြဲ႔လက္မွတ္က ကိုယ္ကဒီယူလာခဲ့ျပီ ဟိုမွမက်န္ခဲ့ေတာ့ဘူး။ မိတၱဴေလးေတာင္ မေပးမိခဲ့ဘူးဖူးထင္တာဘဲ၊ ဒါနဲ႔ျပန္စဥ္းစားေတာ့ ဒီမလာခင္ အိမ္ရွင္းေတာ့ သိမ္းဆည္းထားတဲ့ အတိုအစ စာရြက္စာတမ္း ေက်ာင္းသားကဒ္အေဟာင္းေလးေတြ အိပ္တစ္လံုးနဲ႔ သိမ္းေပးထားခဲ့တယ္ဆိုတာျပန္မွတ္မိတယ္။ (ကၽြန္ေတာ္က အတုိအစေတြသိပ္သိမ္းတတ္တာ။ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မပစ္လိုက္တတ္ဘူး။ ဒီမွာဆိုရင္ ဥပမာ ဘဏ္မွာေငြထုပ္တယ္ေပါ့ စာရြက္ကေလးထြက္လာရင္ သူမ်ားေတြဖတ္ျပီးရင္ ေဘးနားက အမိႈက္ပံုးထဲပစ္ခဲ့ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က အိမ္ယူယူလာျပီး စုစုထားတတ္တယ္။ ဘာမွန္းမသိတဲ့ အက်င့္။ ေနာက္ပိုင္းမ်ားလာေတာ့လဲ စုျပီးလြတ္ပစ္ရတာပါဘဲ။)
ဒီလိုနဲ႔ လူၾကီးေတြ ေက်ာင္းသားကဒ္ အစုတ္ကေလး (သံုးခုေတာင္။ သံုးႏွစ္စလံုးစာ မေပ်ာက္မပ်က္သိမ္းထားတာသာၾကည့္ေတာ့) ရွာေတြ႔သြားၾကတယ္ ညေနမွာဘဲ ႏိုၾတီဆိုင္ကို ျပန္သြားၾကတယ္ ကဒ္အစုတ္ကေလးကို ၾကည့္ျပီးေတာ့မွ ယံုၾကည္သြားေတာ္မူၾကတယ္ေလ။ ဒီလိုနဲ႕ ႏိုၾတီျပီးသြားတယ္။ ေနာက္ေန႔မွ စကန္ဖတ္ျပီး ပို႔လိုက္မယ္ဆိုေတာ့မွ သက္ျပင္းခ်ႏိုင္တယ္။ ဒါေတြကို ဖံုးနဲ႔ဆက္ျပီးေမးေန ေျပာေနရင္ ေတာ္ေတာ္ကုန္မွာဆိုေတာ့ ရန္ကုန္က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို ဂ်ီေတာ့မွာ အဆက္မျပတ္ေမးေနရတယ္ သူကအိမ္ကလူၾကီးေတြကို ဖံုးနဲ႔ဆက္ေမးေပးတယ္ေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ ႏိုၾတီကိစၥကို သူဘဲတာဝန္ယူျပီး သြားလုပ္ေပးမယ္ သူဘဲစကန္ဖတ္ျပီး ပို႔ေပးမယ္လုပ္လိုက္လို႔ လူၾကီးေတြ နဲနဲသက္သာသြားတယ္။
ေနာက္ေန႔ၾကေတာ့ စကန္ဖတ္ျပီးတာကို ပို႔လိုက္တယ္ေပါ့ေလ။ စစ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေတြ႔တာဘဲ။ ဗမာလို ေက်ာင္းကေပးလိုက္တာမွာ GP လို႔လက္ေရးေလးနဲ႔ လုပ္ေပးလိုက္တာကို ႏိုၾတီဆရာက ဘာလုပ္လိုက္လဲဆိုေတာ့ Marks Obtained out of 100 ဆိုျပီးလုပ္လိုက္တယ္။ ပံုမ်ားတြင္ရႈ။
မူရင္း
ႏိုၾတီ
ဒါနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းကို ျပန္ေျပာရတယ္။ GP နဲ႔ Marks Obtained out of 100 နဲ႔မတူဘူးလို႔။ ငါ့ကုိ ၁၀၀ မွာ ၂ မွတ္ဘဲရတယ္လားလို႔ ဒီကေက်ာင္းက ေမးၾကမွာေပါ့လို႔။ ျပန္ျပင္ေပးပါလို႔။ ဆိုင္ကဘာျပန္ေျပာတယ္ထင္ပါသလဲ ျပင္မေပးႏိုင္ပါဘူးတဲ့ ဒါသူတို႔ပံုစံဘဲတဲ့ လူတိုင္းဒီလိုထုပ္ေပးေနၾကတဲ့။ ဟမ္ ၁၀ တန္းအမွတ္စာရင္း မဟုတ္ဘူးလို႔ ဒါတကၠသိုလ္ အမွတ္စာရင္းလို႔ အမွတ္၁၀၀ ေပၚမွာအေျခခံျပီး ထုပ္ေပးတာမဟုတ္ဘူး ဂရိတ္နဲ႔ေပးတာ ဒါေၾကာင့္ ျပန္ျပင္ေပးရမယ္လို႔ ဒီကေန သူငယ္ခ်င္းကိုတြန္းရတယ္။ သူလဲေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္ေနျပီ။ ႏိုၾတီျပန္တယ္ဆိုတာ ဗမာလိုျမင္သမွ်ကို အဂၤလိပ္လို ျပန္ရတာဘဲေလ ဘာလို႔ရွည္ကဲျပီး မပါတဲ့စာသားေတြ ထပ္ထည့္ရလဲ ဘာညာနဲ႔ ရန္ေတြ႔ျပလိုက္မွ သူငယ္ခ်င္းလဲ ထပ္ၾကိဳးစားေပးမယ္ဆိုျပီး ညေနရံုးဆင္းေတာ့ ထပ္သြားေပးရွာပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေသာၾကာေန႔မွာ အားလံုးေခ်ာခ်ာေမာေမာ (တကယ္ေမာတယ္ဗ်) ျပီးသြားတယ္။ ဒါေတာင္ ျပင္ေပးခ ထပ္ယူလိုက္ေသးတယ္တဲ့။ မလြယ္ဘူးဗ်ာ လုပ္ကိုင္စားရတာ။