ငုတ္တုတ္ထင္ရွား (အြန္လိုင္း)သူငယ္ခ်င္းမ်ား (၂)
ျပန္ဆက္ရမယ္ ဆိုရင္ျဖင့္ … အင္း … က်ားေတြခ်ည္းဆက္တိုက္ျဖစ္ေတာ့ မိန္းခေလးတစ္ေယာက္ထည့္မွ ရမယ္။ ေတာ္ၾကာ ဖတ္ရတဲ့သူ ပ်င္းေနမွာစိုးရတယ္ .. ဟဲဟဲ။ (မင္းသမီးအလွည့္လာျပီေပါ့ဗ်ာ)
သူကေတာ့ တစ္မ်ိဳးဗ် ၀တၳဳဇာတ္လမ္းေတြထဲကလို ဇာတ္ အလွည့္ အေျပာင္းကေလးနဲ႔။ သူနဲ႔က ခင္သြားတာက သူ႕ညီမကေန စရလိမ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ေတြ (ႏိုင္ငံျခား နည္းပညာ ဖိုရမ္မ်ား အျပင္ေပါ့) ဖိုရမ္ေတြ ေလွ်ာက္ဖတ္တတ္သြားေတာ့ သတိထားမိတာ လူတိုင္းမွာ Social Network Account တစ္ခုေတာ့ အနဲဆံုး ရွိၾကတာဘဲဗ်။ Friendster, Hi5, Facebook, Myspace စသျဖင့္ေပါ့ အဲဒီေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ေတြ ဖိုရမ္ေတြသြားရင္းနဲ႔ Social Network မ်ားကိုလဲ ေလွ်ာက္ၾကည့္တတ္သြားတယ္။ အဲဒီမွာ ဘယ္ဆိုဒ္လဲေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူး အဲဒီထဲမွာ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္နဲ႔ ခင္သြားတယ္ေပါ့ဗ်ာ အၾကမ္းဖ်င္းေျပာၾကပါစို႔ရဲ႕။
ေနာက္ေတာ့ သူက ေက်ာင္းျပီးခါနီး ဆရာ၀န္ ျဖစ္ေတာ့မည့္ တစ္ေယာက္မွန္းသိေတာ့ ကိုယ္ကလဲ အသက္ေတြကလဲ အရမ္းကြာေတာ့ သူ႕ကို ညီမေလးတစ္ေယာက္လို ခင္ခင္မင္မင္ ဆက္ဆံေျပာဆိုေနၾကရာက တစ္ခါသားမွာ သူ႕ကို IELTS ေလ့လာဖို႔အတြက္ Resources ေလးေတြ စုေဆာင္းထားတာေလး လူၾကံဳရွိရင္ ပို႔ေပးမယ္ဆိုလို႔ သူက သူ႕အမတစ္ေယာက္ စင္ကာပူမွာ ရွိေနလို႔ ဆက္သြယ္ ေပးပါဆိုတာနဲ႔ အခု ခင္သြားမယ့္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္လာမည့္ သူနဲ႔ Gmail အဆက္အသြယ္ရတယ္ ဆိုပါေတာ့။
စျပီး အဆက္အသြယ္ရတာကေန ယေန႔ အခ်ိန္ထိဆိုရင္ တစ္ႏွစ္ေလာက္မ်ား ရွိမလားဘဲ။ အရင္ကေတာ့ သူလဲဘာသိဘာသာ ကိုယ္လဲဘာသိဘာသာေပါ့ဗ်ာ စင္ကာပူေနတာခ်င္းတူတူ ဘာမွ မထူးဆန္းပါဘူးေပါ့ .. ဟဲဟဲ အထာေလးနဲ႔။ ေနာက္ေတာ့ ရံဖန္ ရံခါ အိုင္တီနဲ႔ပါတ္သက္တာေလးေတြ မသိတာ ေမးၾက၊ အင္တာနက္ သတင္းေလးေတြ မွ်ၾက (စက္တင္ဘာ ေရႊ၀ါေရာင္ အခ်ိန္က ထင္တယ္၊ ေနာက္နာဂစ္ေပါ့) စကား ပိုေျပာလာျဖစ္ၾကတယ္။ သူကလဲ အိုင္တီသမားမွန္းေနာက္မွ သိလာတယ္။ သူ႕ကုိေက်းဇူးတင္ရမွာက သူက ဒီမွာေက်ာင္းတက္ရာကေန အလုပ္ဆက္လုပ္တာဆိုေတာ့ ယင္းဂလိပ္က ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္။ ေနာက္ သူက ဗမာလို မရိုက္တတ္ေတာ့ (အရင္ကဆို ေဇာ္ဂ်ီေတာင္စက္ထဲမရွိသူ) ကၽြန္ေတာ္တို႔ စကားေျပာရင္ ယင္းဂလိ လိုဘဲ တြယ္ရတယ္ .. ၉ ႏွစ္စင္ကာပူမွာ ေနလာတဲ့ လူတစ္ေယာက္နဲ႔ မေန႔ကမွ ရြာကေန တက္လာတဲ့လူတစ္ေယာက္ စကားေျပာၾကေတာ့ လက္ရည္ကြာတာေပါ့ဗ်ာ .. ၾကက္ေတာင္တို႔ ပင္ေပါင္တို႔ ကစားလို႔ လက္ရည္မညီရင္ ပညာယူတတ္ရင္ လက္ရည္နိမ့္တဲ့လူက သင္ယူသြားတာခ်ည္းပါဘဲ.. လက္ရည္ျမင့္တဲ့လူ အျမဲေျပာတဲ့ စကားကေတာ့ သူလက္ေတာင္ ပ်က္တယ္ေပါ့ .. ဟဲဟဲ။ အဲလိုပါဘဲ ကၽြန္ေတာ္က သူ႕ဆီက သင္ယူရတာမ်ားပါတယ္ .. သူနဲ႔စကားေျပာရင္ အရင္ သိပ္မခင္ကဆို သူတစ္ခုခု ေျပာလိုက္လို႔ အဓိပၸါယ္ မသိရင္ အသာေလး အဘိဓါန္မွာ ရွာျပီး ခတ္တည္တည္နဲ႔ ျပန္ေျပာရတယ္ တစ္ခါ တစ္ေလ ကၽြန္ေတာ္သိပ္မအားလို႔ မရွာႏိုင္လို႔ သိသလိုလိုျပန္ေျပာလိုက္လို႔ အဓိပၸါယ္လြဲေနရင္ ဟိုဘက္က ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ညစ္သြားပံုရတယ္ လြဲေနလို႔ေလ ဟီးဟီး။ ခုေနာက္ပိုင္းခင္သြားတဲ့ အခါ သူ႕ကို ေဇာ္ဂ်ီ ေဖာင့္သြင္းခိုင္း ကၽြန္ေတာ္က ဗမာလိုေရး သူက ယင္းဂလိလိုျပန္ေရး ဟန္ေတြကိုက်လို႔ .. တစ္ခါတစ္ခါေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို အားနာတယ္ထင္ပါတယ္ သူကလဲ ဘားဂလိလိုေရးေပါ့ .. အဲဒါကမွ ဒြတ္ခ ကၽြန္ေတာ္က ဘာဂလိလို ေရးထားရင္ ေတာ္ေတာ္ အားစိုက္ျပီး နားလည္ေအာင္ဖတ္ရတယ္။ အံမယ္ သူကလဲ လူေပးမသိတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေရးသူတစ္ေယာက္ဘဲဗ် .. ကၽြန္ေတာ္ေျပာလြန္းလို႔ထင္တာဘဲ သူ႕ရဲ႕ Private လုပ္ထားတဲ့ ဘေလာ့ေလး ကိုခုေတာ့ ဖြင့္လိုက္ျပီ။
အဲ ဆရာမ ေခၚရတာက သူက International School တစ္ခုမွာ IT Dept မွာ တာ၀န္ယူေနရေတာ့ ကေလးေက်ာင္းက ဆရာမဆိုျပီး ေခၚတာပါ။ (သိတယ္သိတယ္ ခင္ဗ်ားတို႔ ေျပာေတာ့မယ္ဆိုတာ ကိုၾကီးဒီဘီ ဇာတ္လမ္းဆင္ေနျပီဆိုျပီး၊ ဒီမွာ သူကလဲ ၾကိဳကာထားပါတယ္ဗ် ရည္းစားရွိတယ္တဲ့ :P၊ က်ဳပ္ကလဲ မဒမ္ဒီဘီရွိပါတယ္ဗ်ေနာ့ :P) ဘုရားစူး ခုေရးေနတဲ့ အြန္လိုင္း သူငယ္ခ်င္းမ်ားဟာ အျပင္မွာ တစ္ခါသားမွာ မေတြ႔ဘူးေသးပါဘူးဗ်ာ။ အဲလိုန႔ဲ သူ႕ဆီက ကၽြန္ေတာ္ကလဲ ယင္းဂလိစာေလး မသိမသာ သင္ယူလိုက္ ႏိုင္ငံေရးေလး ေဆြးေႏြးလိုက္ လူမႈေရးေလး ေဆြးေႏြးလိုက္နဲ႔ တစ္ေန႔သားေပါ့ဗ်ာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ဖုန္းေျပာေနၾကရင္း သူ႕ေက်ာင္းက ကေလးေတြ သူရံုးခန္းကို လာေခ်ာင္းၾကည့္လို႔တဲ့ လွမ္းဆူလိုက္တာ ကေလးေတြေတာ့ သိဘူး ဖုန္းထဲ ၾကားလိုက္ရတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ မ်က္လံုးျပဴးျပီး ပါးစပ္က "ဟိုက္ .. ရွားဘားစ္" လို႔ေတာင္ ေယာင္ထြက္သြားရပါတယ္ … ဆူလိုက္ပံုကေတာ့ … "What the h*** are you looking at huh?" ပါတဲ့ …. ေကာင္းက်ေသးရဲ႔လား ဗ်ာတု႔ိ။
**********************************************
တျခားဖတ္ရန္