Tag: Henderson waves
Mount Faber သို႔ေျခလွမ္း ၁၅၀၀၀ အပိုင္း(၂)
သစ္သားတံတားေပၚမွာ အနားယူတဲ့အေနနဲ႔ ဓါတ္ပံုရိုက္ၾက၊ အပင္ေတြၾကည့္ၾကနဲ႔ ခဏတစ္ျဖဳတ္ အနားယူျပီးတဲ့ အခါမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ Hort Park ဘက္ကိုသြားဖို႔ တံတားေအာက္ကို ဆင္းၾကပါတယ္။ ေအာက္မွာျပထားတဲ့ ပံုကေတာ့ Hort Park သြားရန္အတြက္ တံတားအဆင္းက လမ္းကေလးျဖစ္ပါတယ္။ ေမျမိဳ႔က လမ္းေတြလို အေကြ႔အေကာက္ေလးနဲ႔မို႔ အမိအရရိုက္ယူလာခဲ့ပါေသးတယ္။ အေပၚကၾကည့္ေတာ့ ေျမနိမ့္နိမ့္ေလးကို အလွေကြ႕ဝိုက္ထားတယ္ထင္ေနတာ ေအာက္ေရာက္လို႔ လမ္းေကြ႕အတိုင္းသြားရမွာ ပ်င္းတာနဲ႔ ျဖတ္ဆင္းဖို႔လုပ္တာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကားၾကီးႏွစ္စီးက ေတာ္ေတာ္ သတိထားဆင္းလိုက္ရပါတယ္။ ဂီယာၾကီးနဲ႔ ဆင္းဖို႔ဟာမွာ ဂီယာကလဲ တစ္မ်ိဳးထဲပါေတာ့ တစ္ခါထဲ စည္ပိုင္းလွိမ့္ခ်သလိုပါဘဲ။ ဟိုႏွစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ့္ကုိ သတိေပးၾကပါတယ္။ ကင္မရာကို သတိထားတဲ့ေလ။ လူျဖစ္တာ အေရးမၾကီးဘူးတဲ့။
လမ္းကေလးရဲ႕ အဆံုးမွာေတာ့ Hort Park ကိုသြားရန္အတြက္ လူေနရပ္ကြက္ၾကားထဲကေန ျဖတ္ရပါေသးတယ္။ လမ္းထိပ္မွာ ပန္းမာန္စိုက္ပ်ဳိးေရးျခံတစ္ခု ေတြ႔ခဲ့ပါေသးတယ္။ အဲဒီေန႔က တျခားအဖြဲ႔တစ္ဖြဲ႔လဲ ေလ့လာေရးလာၾကတယ္ထင္တယ္။ လူအုပ္စုၾကီးတစ္စု နဲ႔ဆံုလိုက္ေသးတယ္။ ဒီမွာလဲ ရံုးပိတ္ရက္ေတြမွာ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းနဲတဲ့လူေတြ သြားလာလည္ပတ္ႏိုင္ေအာင္ ရပ္ကြက္သာယာေရး အဖြဲ႔က စီစဥ္ေပးတယ္ထင္ပါတယ္။
တံတားေပၚက ျမင္ခဲ့ရတဲ့ AIA Building ပါ။
ဒီလိုနဲ႔ Hort Park အဝင္ဝကို ေရာက္လာခဲ့တယ္လို႔ဘဲ တိုတိုေျပာၾကပါစို႔ရဲ႕။ ကံမ်ားေကာင္းခ်င္ေတာ့ ခုနက ပံုမွာျမင္ရတဲ့ လူစုလူေဝးၾကီး စုေဝးခဲ့တဲ့ ေနရာမွာ Milo ကားၾကီးလာျပီး အေအးအလကား ဘူေဖး အဝတိုက္ေနတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္မ်ား သံုးေယာက္သား အေဖာ္ညွိေနစရာ မလိုေလာက္ေအာင္ သြားတန္းစီပစ္လိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တစ္ခါမွ မိုင္လိုအေအး မေသာက္ဖူးဘူး။ အပူလဲ မေသာက္။ အဲဒီေန႔ကေတာ့ ဘယ္လိုေသာက္ေကာင္းမွန္းမသိဘူး။ တစ္ေယာက္ကို ႏွစ္ခြက္လို႔ထင္တာဘဲ ဆြဲပစ္လိုက္တယ္။ (ေကာင္းထွာ)
လာသမွ်လူ အယုတ္အလတ္ အျမတ္မေရြး အကုန္တိုက္တယ္။ ျမက္ခုတ္တဲ့ မူတူးလဲ လာေသာက္တယ္၊ အမိႈက္ေကာက္ေနတဲ့ အာပနားလဲ လာတန္းစီတယ္။ လမ္းေလွ်ာက္တဲ့ အန္ကယ္ၾကီးေတြလဲ မေယာင္မလည္နဲ႔ လာေသာက္ၾကတယ္။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သံုးေယာက္လဲ ဘာၾကည့္ေနရဦိးမလဲ ေနာက္က်တဲ့ ေျခေထာက္ သစၥာေဖာက္။ ျပီးတာနဲ႔ အနီးအနားက ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းမွာ ကၽြန္ေတာ့တို႔ အထဲက ေမာ္ဒယ္ပိန္ပိန္ပါးပါး ေကာင္ေလးကိုဘဲ အမ်ိဳးမ်ဳိး ေခ်ာ့ေမာ့ျပီး ဓါတ္ပံုရိုက္ရတာေပါ့။ သူ႕ထိုင္ခိုင္းျပီး ေနာက္က တရုတ္မေလးေတြ ခိုးရိုက္ရတာေပါ့။ (ခြိ)
အင္မတန္လွတဲ့ သားေနၾကာခင္းေလး ေတြ႔တာနဲ႔ ငုတ္တုပ္ထုိင္ျပီး ရိုက္ခဲ့ေသးတယ္။ (အမွန္ေတာ့ စေကာဝိုင္းေလာက္ဘဲ ရွိတဲ့ ပန္းျခံဳေလးပါ။) Hort Park က တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ အျမင္မွာေတာ့ ပန္းျခံနဲ႔ မတူဘဲ ကေလးကစားကြင္းနဲ႔သာ တူေနပါတယ္။ ကစားစရာမ်ိဳးစံုရွိသလို ကေလးေတြ စိတ္ဝင္စားမယ့္ အရုပ္မ်ဳိးစံုလဲ ခ်ထားတာေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ အဲဒီကေလးေတြ အၾကိဳက္လုပ္ထားတဲ့ ပန္းျခံထဲမွာလာျပီး မဂၤလာေဆာင္ ဓါတ္ပံုလာရိုက္တဲ့ လူေတြကလဲ ရွိေသးတယ္ဗ်။ ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပလာလုပ္တာ ျဖစ္ရမယ္။
ံံHort Park ဟာ ေရွကပန္းျခံမ်ားလို စိမ္းလန္းစိုေျပေနတာ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ေနပူက်ဲက်ဲမွာ ကေလးေတြ ကစားဖို႔ေကာင္းသေလာက္ဘဲ ေတြ႔ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနရာကုိ ေက်ာ္လာခဲ့တာနဲ႔ အားလံုးေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားေနတဲ့ Alexandra Arch သို႔တက္ေသာ ေလွကားရင္းကို ေရာက္ေပါေတာ့တယ္။
ဒီေနရာကို လာခဲ့ခ်င္ေနတာ ၾကာျပီ။ ၅၁ စီးျပီး အဲဒီလမ္းမဖက္ေရာက္ရင္ တံတားၾကီးေဆာက္ေနတာကို ေတြ႔ကထဲက စိတ္ဝင္စားျပီး သြားခ်င္ေနတာ။ ခုမွဘဲ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္ေတာ့တယ္။ ခုနက ပန္းျခံထဲမွာ ဓါတ္ပံုအရိုက္ခံေနၾကတဲ့ လင္မယား အသစ္စက္စက္ တစ္စံုတြဲ တိတိဟာလည္း ဒီတံတားၾကီးေပၚ ေရာက္လာျပန္ေသးတယ္။
ဗိသုကာလက္ရာေၾကာင့္လို႔ ေျပာရမလား၊ ကိုယ္သြားခ်င္ေနတဲ့ ေနရာကို ေရာက္သြားလို႔ ၾကည္ႏူးသြားတာလား၊ ဘာမွန္းေသခ်ာမသိတဲ့ ပီတိလိႈင္းအဟုန္ကို ေျပာမျပတတ္ေတာ့ဘူး။ ဒီေတာ့ ပံုေတြခဏၾကည့္လိုက္ေနာ္။
ႏွစ္ေယာက္ေသာသူေတြကေတာ့ ကင္မရာသမားကို မေစာင့္ဘဲ ေရွ႔ကေန ခက္သြက္သြက္ ခ်ီတက္ေနၾကတဲ့ အတြက္ ပါတ္ဝန္းက်င္ကို ယစ္မူးမေနႏိုင္ဘဲ ခက္သြက္သြက္ ေနာက္ကေနလိုက္ရျပန္ပါတယ္။ ေရွ႕ေလ်ာက္ေတြ႔ရတာကေတာ့ စိမ္းလန္းစိုေျပေနတဲ့ သစ္ေတာကို အေပၚစီးကေန ၾကည့္ႏိုင္တဲ့ ဘဝသံသရာတံတားၾကီးပါဘဲ။ သစ္ပင္အဖ်ားေလးေတြကို ေသခ်ာၾကည့္ႏိုင္တယ္။ ေလတျဖဴးျဖဴးခံစားႏိုင္တယ္။
လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ကေတာ့ ခုပံုမွာျမင္တဲ့အတိုင္း အပင္ေတြၾကားထဲမွာပါဘဲ။ Alexandra Road နဲ႔ေျဖးေျဖးခ်င္း ေဝးလာတဲ့ အခါမွာေတာ့ ျမိဳ႕ျပရဲ႕ အေငြ႔အသက္ေတြ ေပ်ာက္သြားျပန္ျပီး ေတာထဲေတာင္ထဲ ျပန္ေရာက္သြားျပန္ပါတယ္။ သြားရင္းလာရင္း စိတ္ကူးထဲေပၚလာတာကေတာ့ က်ဳိက္ထီးရိုးေတာင္မွာ ဒီလိုလမ္းသာ ေဖာက္လိုက္ရရင္ ဒီထက္ပိုၾကည့္လို႔ ေကာင္းမွာဘဲလို႔ေပါ့။ တစ္ေယာက္ထဲ ေနာက္က်န္ေနခဲ့လို႔ ဟိုႏွစ္ေယာက္ဆီ အမွီကူးမိတာမွာေတာ့ သူတို႔ဘာေတြေျပာေနၾကလဲ ဆိုေတာ့ ေရာက္ေနတဲ့ ေနရာမွ အားမနာ၊ Jbuilder အေၾကာင္းတဲ့၊ C++ တဲ့၊ IDE ေတြအေၾကာင္းတဲ့ အသာေလး ေနာက္ျပန္ဆုတ္ေနလိုက္တယ္။ ဒီေန႔ေတာ့ သဘာဝအလွကို ခံစားေတာ့မယ္။ ဒါေတြက သူရို႕လူငယ္ေတြ အားရပါးရ လုပ္ရမယ့္ကိစၥေတြ တို႔ေတာ့ ပင္ပန္းသြားျပီ။
ဒါက တစ္ပင္ထည္း ရင္ထဲကႏြယ္။ တို႔လူၾကီးေတြက ဒါမ်ိဳးဘဲ စိတ္ဝင္စားေတာ့တယ္။ (ဟိဟိ) ၾကည့္စမ္းပါဦး။ လွမ္းေနလိုက္တဲ့ သူ႔ေျခလွမ္း ေရွ႕ကို အားမာန္ပါပါနဲ႔ တိုးထြက္ေနတာ။ ကၽြန္ေတာ္လဲ သူ႔လို လြတ္လပ္ခ်င္လိုက္တာဗ်ာ။ ေလအသြဲ႕မွာလည္း ႏြဲ႔ႏြဲ႔သြားလိုက္ေသးတယ္ခင္ဗ်။ ရင္ထဲကႏြယ္ကို ခံစားေနတုန္း ေရွ႕ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဆရာႏွစ္ေယာက္ေစာင့္ေနလို႔ ႏြယ္ကေလးကို ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ျပီး ေရွ႕ဆက္ရျပန္တယ္။ ကိုယ္တစ္ေခါက္ျပန္လာခဲ့ဦးမယ္ ႏြယ္။ (ဟမ္!)
သူတို႔သိပ္ရက္စက္ၾကတယ္၊ ႏြယ့္အနားက အတင္းေခၚသြားျပီး Henderson Waves နားေရာက္ခါနီး လမ္းေၾကာအေရာက္မွာ တစ္ေရာက္ေသာသူက ေလ်ာက္လမ္းကို ေလ်ာက္ေနရတာ စိတ္မရွည္ေတာ့ဘူး ဆိုလာသျဖင့္ အေကြ႔အေကာက္မ်ားမ်ားရွိတဲ့ေနရာအေရာက္မွာ ျဖတ္လမ္းတဲ့ မတ္ေစာက္ေစာက္ ေလွခါးထစ္က်ဥ္းက်ဥ္း အထစ္ ၅၀/၆၀ ေလာက္ကို တက္အျပီးမွာေတာ့ အေပၚဆံုးကို ေရာက္ပါေတာ့တယ္။ တကယ္ကို ရင္မွာလႈိက္ဖိုရပါတယ္။ ေမာတာကို စာဖြဲ႕ျပရမွာေတာင္ ျပန္ေမာေနတဲ့ အတြက္ ေျပာမျပေတာ့ပါဘူး၊ အကယ္လို႔ေရာက္ခဲ့ရင္ အဲဒီျဖတ္လမ္းကသာ တက္ၾကည့္လိုက္ပါ။
ဒီေန႔အျပီးေရးလိုက္ရေကာင္းမလား။ ဆက္ရန္လုပ္လိုက္ရေကာင္းမလား။