MrDBA Blog

လက္ေဆာင္ဝယ္ျပီ

အိမ္ျပန္မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ျပီး သကာလ ခြင့္ေတြယူ၊ ေလယဥ္လက္မွတ္ေတြ၀ယ္နဲ႔ စီစဥ္ျပီးသြားျပန္ေတာ့ ရံုးမွာလဲ ကိုယ္လုပ္စရာရွိတာေလးေတြျဖတ္၊ ၂၉ ရက္ေန႔မွာ အသစ္ေျပာင္းမည့္ စနစ္အတြက္ ျပင္ဆင္စစ္ေဆးစရာရွိတာ စစ္ေဆးနဲ႔ လူဟာ မအားမလပ္ျဖစ္သြားလိုက္တာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာင္ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ေနျပီလို႔ ထင္ေနၾကတယ္။ ဘယ္ဒီလိုၾကီးေတာ့ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ျပန္သြားပါ့မလဲဗ်ာ။ အားလံုးကိုေတာ့ ႏႈတ္ဆက္သြားမွာပါ။

အရင္ကလဲ ဒီဇင္ဘာေလာက္ေတာ့ မျဖစ္မေနခြင့္ျပန္မယ္ဆိုျပီး စိတ္ကူးထားခဲ့ေတာ့ ခြင့္ျပန္ရင္ ေရွာင္လႊဲလို႔ မရမယ့္ လက္ေဆာင္ပစၥည္း၀ယ္ခ်င္းကို ေစာေစာစီးစီးဝယ္စုထားမယ္ေပါ့ စိတ္ကူးထားခဲ့တာ။ ဒါေပမယ့္လည္း ဖင္လွည့္ေခါင္းလွည့္နဲ႔ တစ္ႏွစ္လံုး စာက်က္ပ်င္းခဲ့ျပီး စာေမးပြဲနီးမွ စာအတင္းကုန္းက်က္ရသလိုမ်ိဳး ခုေတာ့ ဝယ္ရေတာ့မယ္။ ခုထိ ဘာဆိုဘာမွဝယ္ရေသးဘူးေလ။ သူငယ္ခ်င္းမိန္းခေလးတစ္ေယာက္ကေတာ့ ၾကံဳရင္ၾကံဳသလိုသတိေပးခဲ့သား။ သူကေတာ့ မျပန္ခင္ ၆ လေလာက္ အလိုကတည္းက ပစၥည္းဝယ္စုေနတာ။ နီးမွဆိုရင္အမ်ားၾကီးစုဝယ္ရေတာ့ ပိုက္ဆံကုန္မွန္းလဲသိသာတယ္ ေနာက္ျပီး ေစ်းလဲဲေလွ်ာ့တာၾကံဳရင္ တန္လို႔ တစ္ခါတည္းဝယ္ထားတတ္တယ္။ ဒီေတာ့ သူက ဘယ္မွာေတာ့ ဘာေတြေစ်းေလွ်ာ့ေနျပီဆိုရင္ လွမ္းလွမ္းသတင္းေပးတယ္။ ဝယ္ထားမလားေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ကလဲ အျမဲပ်င္းတတ္ေတာ့ ထြက္ထြက္မဝယ္ခ်င္တာနဲ႔ အခုတကယ္လဲျပန္မယ္ဆိုေတာ့ လက္ထဲဘာမွ အဆင္သင့္မရွိေတာ့ဘူး။

မေန႔ကအထိေတာ့ အလုပ္မ်ားေနတာနဲ႔ ဘာမွေသခ်ာ မစဥ္းစားရေသးဘူး။ ဒီေန႔ေတာ့ ေသာၾကာလဲျဖစ္တာနဲ႔ ဒီရံုးပိတ္ရက္မွာကလဲ မျဖစ္မေနဝယ္ရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ … အင္း .စာရင္းေလးခ်ဦးမွ။

ဒါနဲ႔ဘဲေသခ်ာေအာင္ စာရင္းခ်လိုက္တာ ပထမဆံုးအၾကိမ္အျဖစ္ အမ်ိဳးမ်ားလွတဲ့အျဖစ္ကို မ်က္လံုးျပဴးသြားမိတယ္။ ေနာက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားလဲ က်န္ခဲ့လို႔မျဖစ္ဘူး။ ေမြးေမေလ့ လို႔ေတာင္ ေအာ္လိုက္ခ်င္ေသးတယ္။ နာျပီငါေတာ့။ စာရင္းေရးလိုက္ ေငြသတ္မွတ္လိုက္ ျပန္ဖ်က္လိုက္ ေငြေလွ်ာ့လိုက္နဲ႔ ေဇာေခၽြးေတာင္ျပန္တယ္။ လက္ေဆာင္ပစၥည္းဖိုးက ေလယဥ္လက္မွတ္ဖိုးထက္ေတာင္မ်ားေနျပီ။ ဟင့္အင္း ဒီထက္လဲေလွ်ာ့လို႕ မရေတာ့ဘူး။ ခြင့္ျပန္လာရင္ ဒီမွာစားဖို႔ကလဲရွိေသးတယ္။

မျပန္တာကလဲ ၂ႏွစ္ခြဲဆိုေတာ့ ခဏျပန္တုန္းမွာလဲ အမ်ိဳးမ်ားနဲ႔ ေဘာ္ဒါမ်ားကို လက္ေဆာင္ေပးလိုက္ခ်င္ေသးသည္။ ဒီၾကားထဲ ျပန္လာမယ္ဆိုလို႔ တကူးတက မွာသည့္လူမ်ားလဲရွိေသးသည္။ ဘာတဲ့ ေရေမႊးေကာင္းေကာင္းဆိုတာက တစ္မ်ိဳး။ လက္ကိုင္အိတ္ၾကီးၾကီးဆိုတာကလဲ ပါေသးသည္။ တစ္ခါသားမ်ား လူၾကံဳရွိလို႔တဲ့ ေဂါက္တံမွာတဲ့ လူနဲ႔ေတြ႕ဘူးေသးသည္။ အဟိ အေနာ္မဝယ္တတ္ဘူးဆိုျပီး မနဲေတာင္းပန္ျပီး ျငင္းထားရသည္။ လြယ္ဘူးေနာ္ ဒီမွာလုပ္ေနတဲ့လူေတြကို ရတဲ့လစာကို ဗမာေငြနဲ႔ ေျပာင္းေျပာင္းျပီး လစာအမ်ားၾကီးရသူမ်ားလို႔ အထင္ခံေနရတာ ကိုယ္ကလဲ ဒီမွာျပန္ေပးရတာေတြကမ်ားေတာ့ တစ္ခါတစ္ေလ မခ်ိျပံဳးေလးနဲ႔ လုပ္လုပ္ေနရတယ္။ အထင္ၾကီးလဲ မနဲဘူးလို႔ ျငိမ္ေနေပမယ့္ အဲဒီလို လက္ေဆာင္ေတြ တန္ဖိုးၾကီး ပစၥည္းေတြမွာၾကျပီဆိုရင္ေတာ့ ေခၽြးျပန္ေတာ့တာဘဲကိုး။

အင္း ..သို႔ေသာ္လဲ .. အဲ တဲ့ေပါ့ေလ .. မ၀ယ္မျဖစ္ေပကိုးဗ်။ ဝယ္ရေတာ့ေပမေပါ့။ ဘူးဂစ္ဂ်မ္းရွင္းဆိုတာေလးလဲေျပးရေတာ့မေပါ့ မူစတာဖာ ဆိုတာလဲ ယြန္းရေတာ့မေပါ့၊ ပင္နီဆူလာက ပါတိတ္ဆိုင္ေတြလဲ ေမႊရေတာ့ မေပါ့ ..

IMM က DISO ေလးလဲ ခ်န္ထားလို႔ မရျပန္ေပးဘူး။ အဲ စင္ကာပူက Memory Stick ကေလးေတြက ဒီဇိုင္းေလးေတြလွတယ္လို႔ ဆိုလာသူမ်ား အေနာ့္အတြက္ MP4 ဆိုသူမ်ား အတြက္လဲ ဆင္း(မ)လင္း စကြဲယားဆိုတာလဲ ဒိုးရေပဦးေတာ့မေပါ့ဗ်ာ။

မနက္ျဖန္လစာထြက္ရင္ေတာ့ျဖင့္ လက္ထဲပူေအာင္မထားရဘဲ ေစ်း၀ယ္ထြက္ရပါဦးမည့္ အေၾကာင္း ..

တျခားဖတ္ရန္ လက္ေဆာင္သည္ အေမ