Category: ကျွန်တော့် အကြောင်း
LUNCH@NYP
ေန႔လည္စာ စားၾကျပီဆိုရင္ ဘယ္မွာသြားစားၾကမလဲ စဥ္းစားရတာ အလုပ္တစ္ခုပါ။ ရန္ကုန္မွာတုန္းကဘဲ ေကာင္းပါတယ္။ ထမင္းဗူးပါတယ္ဆိုေတာ့ ကင္တန္းသြားထိုင္ျပီး ကိုယ့္အထုပ္ကိုယ္ ေျဖစားရံုဘဲ။ ထမင္းဗူးမပါဘူးဆိုလဲ ေရြးစရာမရွိဘူး ဆိုင္မွာေရာင္းတဲ့ အစားအေသာက္ဘဲ မွာစားလိုက္ရံုပါဘဲ။ ေရာင္းတာကလဲ မ်ားမ်ားစားစားမရွိပါဘူး။ ၾကက္သား၊ ဝက္သား၊ ၾကက္ဥခ်ဥ္ရည္၊ ၾကက္ဥေၾကာ္၊ ထမင္းေၾကာ္၊ ၾကာဇံေၾကာ္၊ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ စတဲ့ အလြယ္စားစရာေတြပါဘဲ။ ေနာက္ပိုင္း စာစစ္ရံုးကို လိႈင္ေက်ာင္းဝင္းထဲ ေရြ႕လိုက္ေတာ့ စားေသာက္ဆိုင္ေတြ ေရာက္လာတယ္။ ဆိုင္ၾကီးၾကီးမားမားေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ လဘက္ရည္ဆိုင္မွာ တြဲေရာင္းတဲ့သေဘာေရာင္းၾကတာပါ။ စားလို႔ေကာင္းတာေတြက အာလူးထမင္း၊ လဘက္ထမင္း၊ ပဲထမင္း စတာေတြပါဘဲ။ အားလူးထမင္းကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတဲ့ အထဲမွာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ထဲကလူေတြ အာလူးထမင္းမ်ားစားရင္ အေျပာခံရတာ တစ္ခုရွိပါတယ္။ အာလူးစားျပီး ႏွာဘူးစကားမေျပာနဲ႔ ဆိုတာပါဘဲ။
ဒီေရာက္ေတာ့ ပထမလုပ္တဲ့ အလုပ္မွာက ေရြးစရာသိပ္မရွိပါဘူး။ ေနာက္ျပီးေတာ့ ကုပၼဏီမွာ ထမင္းထြက္စားတာက ကိုယ္တို႔ဗမာႏွစ္ေယာက္ထဲ ရွိတာဆိုေတာ့ သိပ္ရွည္ရွည္ေဝးေဝး မသြားၾကဘဲ ရံုးနားက ဆိုင္ေလးဆိုင္ရွိတဲ့ ေဟာ္ကာေသးေသးေလးမွာ စားၾကတယ္။ Mixed Rice ရယ္၊ ငါးစြပ္ျပဳတ္ရယ္၊ အေနာက္တိုင္း အစားအစာရယ္ မေလးဆိုင္ရယ္ ေလးဆိုင္ထဲရွိတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္က မွ်မွ်တတျဖစ္ေအာင္ဆိုျပီး ေလးဆိုင္ကို တစ္လွည့္စီ စားၾကပါတယ္။
ဒုတိယအလုပ္ေရာက္ေတာ့ ျမိဳ႔လည္ေခါင္မွာ လုပ္ရတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ေရြးခ်ယ္စရာ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။ အလုပ္မွာလဲ ထမင္းစားထြက္တဲ့အခါ အဖြဲ႔လိုက္ထြက္ၾကတာဆိုေတာ့ ဒီကလူေတြထံုးစံအတိုင္း တစ္ေန႔တစ္ေန႔ မရိုးေအာင္ဆိုျပီးေတာ့ ဆိုင္ေတြလွည့္ေျပာင္းျပီး စားၾကပါတယ္။ စီးတီးေဟာနဲ႔ ဘူးဂစ္တစ္ဝိုက္မွာ ေတာ္ေတာ္လွည့္လည္ စားေသာက္ခဲ့တာေပါ့။ ျမိဳ႕လည္ကဆိုင္ေတြမွာ စားရတာဆိုေတာ့ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ေန႔လည္စာဖိုး ေတာ္ေတာ္ကုန္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ သူတို႔က ထူးထူးဆန္းဆန္းစားခ်င္ၾကတယ္ဆိုလို႔ လိုက္စားရရင္ တစ္ေယာက္ကို $18/$20 ဖိုးေလာက္ေတာင္ ကုန္ပါတယ္။ သူတို႔ကမစားခင္ေတာ့ ေမးၾကပါေသးတယ္။ ငါတို႔ဒီေန႔ ဘယ္ဆိုင္မွာ စားၾကမလို႔ ေစ်းႏႈန္းကေတာ့ ဒီေလာက္ပတ္ဝန္းက်င္ရွိတယ္ လိုက္မလားေပါ့။ ဟုတ္ကဲ့ ဗမာေတြဘဲ မျငင္းပါဘူး။ အိမ္ေရာက္မွ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ သံုးေလးရက္ေလာက္ ျပန္ေသာက္ခ်င္ေသာက္မယ္ အညံ့ေတာ့မခံပါဘူး။ လိုက္စားတာပါဘဲ။
အခုလက္ရွိအလုပ္ေရာက္ေတာ့ ျမိဳ႕ရဲ႕ေျမာက္ဖက္မွာ စက္မႈဇံုထဲေရာက္ေနတာဆိုေတာ့ ရံုးကကင္တန္းမွာ စားလိုကစား မစားလိုရင္ေတာ့ ရံုးကလူေတြ ကားနဲ႔အျပင္ထြက္စားရင္ လိုက္သြား၊ ဒါမ်ိဳးဘဲရွိတယ္။ အနီးအနားမွာလဲ ကိုယ့္လိုရံုးေတြခ်ည္းဘဲမို႔ အစားအေသာက္အတြက္ နဲနဲခက္ပါတယ္။ ေဟာ္ကာစင္တာတစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ မေရာက္ျဖစ္တာမ်ားပါတယ္။ အရင္ကေတာ့ ရံုးကလူေတြစုစုျပီး သူတို႔ကားေတြနဲ႔ အဖြဲ႔လိုက္ ဟိုဟိုဒီဒီသြားစားၾကေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ တစ္ခါတစ္ခါလိုက္ရင္ အျပင္မွာၾကာေနတတ္တာရယ္၊ ရွိတဲ့ကားေတြမွာ လူေတြဆန္႔ေအာင္ စဥ္းစားစီစဥ္ရတာေတြရယ္ကို အားနာျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အပါအဝင္ ေလးေယာက္ေလာက္က အျပင္ကို ကားနဲ႔ထြက္စားၾကတာမွာ မလိုက္ျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။