ပထမဆံုးဆိုေသာ အရာမ်ား
ညမီးအိမ္ မညွာမတာ တက္ဂ္သြားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ခုတေလာ ခြင့္ရက္ရွည္ယူထားေတာ့ အလုပ္ေတြျဖတ္ေနရတာနဲ႔ ေရွ႔က အေၾကြးေတြေတာင္ ေက်ေအာင္မဆပ္ရေသးတာ။ ဒါေပမယ့္လဲ တက္ဂ္တယ္ဆိုတာကလဲ သူ႕အခ်ိန္နဲ႔သူေရးရတာဆိုေတာ့ ေရးဦးမွပါဆိုျပီး ခုလိုေရးလိုက္ရတာပါဘဲ။ တကယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ့္ကို Tag ခံရတာ ၀မ္းသာတယ္ေျပာလို႔ရသလို မအားေတာ့ သူ႕အခ်ိန္နဲ႔သူေရးရတဲ့ ဒီလိုပို႔စ္မ်ိဳးကို ေသေသခ်ာခ်ာ မေရးႏိုင္မွာလဲ စိုးပါတယ္။ အေၾကြးေတြမ်ားေနမွာစိုးလို႔ အိမ္မျပန္ခင္ ရသေလာက္ေရးလိုက္ပါျပီ။
မူၾကိဳ
မူၾကိဳတက္ေတာ့ မိဘမ်ား အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ပဲခူးတိုင္း သာယာဝတီ ပန္းကန္စက္ အမွတ္(၂) ရဲ႔ ဝန္ထမ္းအိမ္ယာမွာ ဖြင့္တဲ့ မူၾကိဳေက်ာင္းပါဘဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္ေရွ႔တည့္တည့္မွာ ျဖစ္လို႔ ေက်ာင္းသြားရတာ အလြန္အဆင္ေျပပါတယ္။ စက္ရံုကလဲ ေဆာက္ျပီးစဆိုေတာ့ အရာအားလံုးဟာ သစ္လြင္ေတာက္ပျပီး ပစၥည္းစံုစံုလင္လင္ရွိလွပါတယ္။ ေဒၚေဘတီညာ ဆိုတဲ့ ကရင္ဆရာမေလးက ကေလးမ်ားကို ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခားကလဲ အေထာက္အပံ့ရေတာ့ ကစားစရာမ်ားကလဲ သူ႔ေခတ္ သူ႔အခါနဲ႔ေတာ့ ေဆာ့လို႔ေကာင္းတဲ့ ဟာေတြပါဘဲ။ ေန႔လည္ဆုိ မုန္႔တခုခု စားရေလ့ရွိျပီး တေရးအိပ္ရပါတယ္။ ခုေခတ္မူၾကိဳမ်ားလိုပါဘဲ ဝန္းနဲ႔ျခံနဲ႔ဆိုေတာ့ ေျမျပင္မွာ ကစားစရာေလးေတြနဲ႔ (ဒန္းကေလးေတြ၊ စီးေဆာေလးေတြ၊ ေလွ်ာစီးစရာေလးေတြ) ေပ်ာ္စရာေကာင္းလွပါတယ္။
ေက်ာင္း
ေက်ာင္းစတက္ေတာ့ သာယာဝတီျမိဳ႔ေပၚက အ.ထ.က(၁) မွာပါ။ အဲဒီကေန ၁၀ တန္းေအာင္တဲ့ အထိေနခဲ့ပါတယ္။ ၁၀တန္းကို ၁၉၉၂ မွာေအာင္ခဲ့ပါတယ္။ ပထမတန္းရဲ႔ လက္ဦးဆရာကေတာ့ ေဒၚေမရီအုန္း ဆိုတဲ့ အတန္းပိုင္ ကရင္ဆရာမၾကီးပါ။
သူငယ္ခ်င္း
မိန္းခေလး သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ မူၾကိဳတုန္းကထဲက အတူတူတက္ခဲ့တဲ့ စက္မႈရပ္ကြက္ထဲက ဝင့္ဝင့္ေဇာ္၊ ျဖိဳးျဖိဳးသက္နဲ႔ စီေလးမူဆိုတဲ့ မိန္းခေလးေတြပါဘဲ။ သူတို႔နဲ႔က ၁၀ တန္းေအာင္တဲ့ အထိ အခန္းတူလဲေပါင္း မတူလဲ အျပန္ေက်ာင္းကားတူတာရယ္ ရပ္ကြက္ထဲျပန္ေရာက္ေတာ့လဲ ညေနေတြ ေဆာ့ေနၾကဆိုေတာ့ ေျပာမနာ ဆိုမနာ ေပါင္းခဲ့ၾကတဲ့ မိန္းခေလးသူငယ္ခ်င္းေတြပါ။ ေယာက်ၤားေလးထဲမွာေတာ့ ႏိုင္ထြန္းဆိုတဲ့ တစ္ေယာက္နဲ႔ ေဘာ္ဒါရင္းၾကီးလို မေပါင္းခဲ့ေပမည့္ တူတူေဆာ့ရင္ သူငယ္ခ်င္းဆိုရင္ေတာ့ သူ႔ကို သတ္မွတ္ရမယ္။ တစ္ကယ္တန္း ေျပာမနာ ဆိုမနာ သူ႕ရွိကိုယ္စား ကိုယ့္ရွိသူစား ေယာက်ၤားေလး သူငယ္ခ်င္းရတာေတာ့ ၁၀ တန္းေရာက္မွပါ။ (ၾကည့္ရတာ မိန္းခေလး ေဘာ္ဒါ အရင္ရပံုေပၚတယ္ေနာ္) ၁၀ တန္းေရာက္ေတာ့မွ ရတဲ့သူငယ္ခ်င္းကလဲ အဆန္း။ သူက ေဘးအိမ္ကမိသားစုထဲက တူတစ္ေယာက္ မႏၱေလးကေန ၁၀ တန္းက်လို႔ သူ႕အေဒၚရွိတဲ့ သာယာဝတီမွာ လာေနရင္း အိမ္ကေဘးခ်င္းကပ္ေနေတာ့ ခင္သြားတာပါ။ ေနာက္သူက မႏၱေလးကဆိုေတာ့ သူ႕ဒိုင္ေတြထဲမွာေျမာသြားတာလဲပါမယ္။ သူ႕ဆီကေန ကဗ်ာေရးနည္းတတ္သြားတယ္၊ ေဆးေပါ့လိပ္ဖြာနည္းတတ္ခဲ့တယ္၊ က်ဆိမ့္ေသာက္တတ္သြားတယ္ (ေသာက္တတ္တယ္ဆိုတာ တစ္ငံုခ်င္း ဇိမ္ဆြဲေသာက္တာကို ဆိုလိုပါတယ္၊ အရင္ကေတာ့ ေသာက္ရင္ ဂြတ္ခနဲ႔ တစ္ခါ ႏွစ္ခါေသာက္ရင္ ကုန္ေရာ) ေနာက္ ဂ်ဴးဖတ္တတ္သြားတယ္ (အမွတ္တရနဲ႔ စဖတ္ျဖစ္ခဲ့တယ္)၊ ညီပုေလးၾကိဳက္တတ္သြားတယ္၊ လူထုတိုက္ဆိုတာကို နားရည္ဝေနခဲ့တယ္၊ ေယာနသံဇင္ေယာ္ဆိုတာ သူ႕ေၾကာင့္ဖတ္ျဖစ္ခဲ့တယ္၊ ခင္ေမာင္တိုးသီခ်င္းေတြ စၾကိဳက္တတ္သြားတယ္။ အမ်ားၾကီးပါဘဲ သူ႕ေၾကာင့္လူေတာင္ ကဗ်ာဆရာျဖစ္ျခင္ခဲ့ေသးတယ္။ ခုေတာ့ မရွိရွာေတာ့ပါဘူး လြန္ခဲ့တဲ့ ငါးႏွစ္ေလာက္က ဆံုးပါးသြားခဲ့ပါျပီ။ နာမည္က ေအာင္ေက်ာ္ဦးပါတဲ့၊ အိမ္နာမည္ ေပါင္မုန္႔တဲ့ဗ်။
စာအုပ္
ပထမဆံုး စြဲစြဲျမဲျမဲဖတ္တာေတာ့ ေရႊေသြး၊ ေတဇ နဲ႔ မိုးေသာက္ပန္းစာအုပ္ေတြပါဘဲ။ စိတ္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ဟာ ကၽြန္ေတာ့္ အသည္းစြဲပါ။ ေနာက္ေတာ့ ဦးစိတ္တိုနဲ႔ ေမ်ာက္ညိဳ၊ ကာတြန္းေသာ္က ရဲ႔ အရိုင္း။ ေနာက္ေတာ့ ေတြ႔သမွ်ကာတြန္းအကုန္ဖတ္ေတာ့တာဘဲ။ ငယ္ငယ္က ေတြ႔သမွ်အကုန္ဖတ္တယ္။ ငယ္ငယ္ကၾကိဳက္တာေလးတစ္ခုက သုတစြယ္စံုဂ်ာနယ္။ ပထမဆံုး ဝတၳဳစာအုပ္က ေစာညိဳေရးတဲ့ စံုေထာက္ လွ်ိဳ႔ဝွက္သည္းဖို အပစ္အညွစ္(:P) ကၽြန္ေတာ့္ အစ္ကိုဖတ္ေနတာေတြ႔လို႔ ဖတ္စရာမရွိတုန္း ေကာက္ကိုင္ဖတ္လိုက္တာ စြဲသြားပါေရာ။ ေနာက္ ၾကည္ေမြးရဲ႔ ဟာသ ဝတၳဳေတြဆက္ဖတ္တယ္။ ေနာက္ ေနလင္းေအာင္ရဲ႔ အတြဲလိုက္ေရးတဲ့ သိုင္းဝတၳဳေတြေပါ့။ ငယ္ငယ္က ကံေကာင္းတာက စက္ရံုမွာေနရေတာ့ စက္ရံုစာၾကည့္တိုက္ကေန စာအုပ္ေတြအျမဲအေမတို႔ ငွားငွားဖတ္ေနေတာ့ ကုိယ္လဲဖတ္ျဖစ္သြားတာပါတယ္။ ေနာက္ ရပ္ကြက္ထဲမွာ စာအုပ္အငွားဆိုင္ေလးရွိေနတာ၊ ဆိုင္ရွင္နဲ႔ခင္ေနတာေတြဟာ စာအုပ္အမ်ားၾကီးဖတ္ျဖစ္ေစခဲ့တယ္၊ ဆိုင္မွာ ထိုင္ဖတ္ရင္ အလကားဖတ္ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ တစ္ခါတစ္ခါ ထိုင္ဖတ္ရင္ ေန႔တစ္ဝက္ကုန္တယ္။ ဖတ္စရာမရွိေတာ့လို႔ ေလွ်ာက္ရွာရင္ ဖတ္မိသြားတဲ့ စာေဟာင္းေပေဟာင္းကေတာ့ သိန္းေဖျမင့္ေရးတဲ့ အေရွ႔ကေနဝန္းထြက္သည့္ပမာ စာအုပ္။ အေဖ့မွာ စာအုပ္ေသတၱာရွိတယ္ သူလူပ်ိဳေက်ာင္းသားဘဝက ဝယ္စုထားတာေလးေတြ။ အဲဒါေတြဟာ စာအုပ္အငွားဆိုင္မွာ ဖတ္စရာကုန္ေတာ့ အေဖ့ေသတာၱဖြရင္း ဖတ္မိသြားတဲ့ စာအုပ္ေတြပါဘဲ။ ငယ္ငယ္ထဲက ၾကိဳက္မိတာေလးက ဆရာ သာဓုေရးတဲ့ ခ်စ္စံနမူ ဆိုတဲ့စာအုပ္ေလးပါ။ ငယ္ငယ္ကေတာ့ ဖတ္ရင္းနားလည္လိုက္တာက မုန္႔ဟင္းခါးသည္က သူေဌးသမီးန႕ဲ႔ရတဲ့ ဇတ္လမ္းမို႔ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ ေနာက္ နဲနဲစဥ္းစားတတ္လာေတာ့ သူေပးခ်င္တဲ့ ပညာက သား သမီးေတြကိုဘယ္လိုနားလည္ေပးရမယ္ ဆက္ဆံေနရာေပးရမယ္ မိဘေမတၱာ ဆိုတာေတြပါ။
ကက္ဆက္ေခြ
ပထမဆံုး စတင္ပိုင္ဆိုင္ေသာ ကက္ဆက္ေခြကေတာ့ လက္ေရြးစင္ အဂၤလိပ္သီခ်င္းမ်ား စုစည္းမႈပါ၊ နယ္မွာေနေတာ့ ညပိုင္းေရဒီယိုကလာတဲ့ အဂၤလိပ္သီခ်င္းေတြကိုနားေထာင္ သီခ်င္းေခါင္းစဥ္ အေသအခ်ာလိုက္မွတ္ ေနာက္ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ ယင္းမာေတးသံသြင္းမွာ စာရင္းေပးျပီး ကူးတဲ့ သီခ်င္းေတြပါ။ ခုထိ ရန္ကုန္အိမ္က သံေသတၱာေလးထဲမွာရွိပါေသးတယ္။
မိသားစုခရီး
မိသားစုခရီးထြက္တာေတြထဲမွာ မွတ္မွတ္ရရရွိေနခဲ့တာကေတာ့ ေတာင္ၾကီး အင္းေလး ခရီးပါဘဲ။ က်န္တာဘာမွ မမွတ္မိေတာ့ေပမယ့္ ညမွာ တည္းတဲ့အိမ္က ဂ်စ္ကားကို တက္ထိုင္ျပီး တဝူးဝူးနဲ႔ လက္ကိုင္ၾကီးလွည့္လွည့္ေနခဲ့တာကိုပါဘဲ။ မွတ္မိတဲ့ မိသားစုခရီးကေတာ့ စက္ရံုကလိုက္ပို႔တဲ့ က်ိဳက္ထီးရိုး ဘုရားဖူးပါဘဲ။ စက္ရံုကေနညေနခင္း စက္ရံုပိုင္ဘီအမ္ကား သံုးစင္းနဲ႔ ဝန္ထမ္းမိသားစုေတြ ခရီးထြက္ၾကတာပါ။ ညၾကီးမွာေရာက္တယ္ ေရာက္တာနဲ႔ ညတြင္းခ်င္းတက္ၾကတယ္ ေရေျမာင္ၾကီးလား၊ ကင္ပြန္းစခန္းလား မသိပါဘူး ေရာက္ေတာ့ ကိုယ့္ခင္ရာခင္ရာ မိသားစုအဖြဲ႔ေတြစုျပီး လမ္းေဘးမွာ ညအိပ္ၾကတယ္၊ ေစာင္ေတြျခံဳလို႔ေပါ့။ ခ်မ္းလိုက္တာမ်ားဗ်ာ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့။ အိမ္ကေန ေပါင္မုန္႔ေတြ၊ ငါးပိေၾကာ္၊ အမဲေၾကာ္ေတြထည့္လာျပီး လမ္းမွာစားၾကတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ့္အစ္ကို႔ အိပ္ထဲမွာ လိေမၼာ္သီးေတြ ထည့္ေပးလိုက္တာ သူကလဲ ငိုက္ငိုက္ နဲ႔ေလွ်ာက္လိုက္တာ နားတဲ့ေနရာလဲေရာက္ေရာ တစ္လံုးမွကို မက်န္ေတာ့ပါဘူး။ ခ်မ္းရတဲ့ အထဲသူက အတီးခံလိုက္ရေသးတယ္။
ပထမဦးဆံုး ကိုယ္ပိုင္ဝင္ေငြ
ငယ္ငယ္က ေလာက္စာလံုး လံုးျပီးေရာင္းတာ ၁၀က်ပ္ လားရဖူးတယ္။ နာမည္ၾကီး ခ်န္ၾကီးဂ်င္လို႔ေခၚတဲ့ သစ္အမာစားနဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ အမဲေရာင္ ဂ်င္တစ္လံုးျပန္ဝယ္တယ္၊ မိုးတြင္း အိမ္ေရွ႔ေရေျမာင္းထဲ ေဆာ့ဖို႔ ေရေႏြးေငြ႔နဲ႔ေမာင္းတဲ့ သံျဖဴ သေဘာၤတစ္စင္းဝယ္တယ္။
ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္း
၁၀ တန္းေအာင္ေတာ့ အေဖက စိတ္ေလမွာစိုးလို႔ဆိုျပီး ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္းတစ္ခု လုပ္ကြာဆုိျပီး ရန္ကုန္ သကၤန္းကၽြန္းကေန ဖေယာင္းတိုင္ လုပ္စက္ ႏွစ္လံုးဝယ္ေပးျပီး ဖေယာင္းတိုင္ ထုပ္ဖူးတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက အုန္းပင္တံဆိပ္က နာမည္အၾကီးဆံုးအခ်ိန္ေပါ့။ (ကၽြန္ေတာ္တို႔လုပ္တာက သာယာဝတီေစ်းထဲနဲ႔ အနီးအနားရြာေတြေလာက္ ျဖန္႔တာပါ) ကၽြန္ေတာ့္ဘာသာ ရန္ကုန္ကို ပန္းကန္ေတြသြားပို႔တဲ့ စက္ရံုကားနဲ႔လိုက္လာတယ္ စဥ့္အိုးတန္းမွာ ဖေယာင္းဝယ္တယ္ ညေနစက္ရံုကားနဲ႔ ျပန္လိုက္လာတယ္။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ့္ အစ္ကိုက တကၠသိုလ္တက္ေနျပီဆိုေတာ့ အိမ္မွာ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲ ရွိေတာ့တဲ့ အခ်ိန္ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ညီအစ္ကို အိပ္တဲ့ အခန္းထဲမွာ စက္ႏွစ္လံုး ထည့္တယ္ ဖေယာင္းၾကိဳတဲ့ အိုးထားတယ္၊ တစ္ေနကုန္ ဖေယာင္းစက္နင္းေနေတာ့တာပါဘဲ ညေရာက္ေတာ့ မိသားစုသံုးေယာက္ ဖေယာင္းတိုင္ေတြ အိပ္သြတ္ရတယ္။ တစ္ပါတ္တစ္ခါ အေဖ့တပည့္တစ္ေယာက္က ရြာေတြလိုက္ျဖန္႔ေပးတယ္။ သာယာဝတီေစ်းထဲ ေစ်းသြားစပ္ရင္ေတာ့ အျမဲမ်က္ႏွာငယ္ရပါတယ္။ ဝန္ထမ္းမိသားစုကေန ေပါက္ဖြားလာတဲ့ အေဖကလဲ ေစ်းကြက္ကိုနားမလည္၊ ပညာတတ္ဆိုတဲ့ မာနကလဲရွိေသး သူမ်ားလို ေခါက္ျပန္ေပးဆိုတာလဲ မေပးႏိုင္ဆိုေတာ့ ေစ်းထဲက အုန္းပင္နဲ႔ တျခားဖေယာင္းတိုင္ေတြကို မယွဥ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အနီးအနားက ရြာေတြကိုဘဲ အားကိုးခဲ့ရတယ္ ေနာက္ေတာ့ လိုက္ပို႔ေပးတဲ့ အေဖ့တပည့္က လုပ္ငန္းရွင္လိုျဖစ္လာခဲ့လို႔ လုပ္ငန္းကို ၆ လေလာက္လည္ပါတ္ျပီးေတာ့ ရပ္လိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္လဲ GTI တက္ဖို႔ စာေရာက္လာတာလဲ ပါတာေပါ့ေလ။
ေဆးလိပ္
စေသာက္ဖူးတာက ၁၀ တန္းႏွစ္မွာပါ။ Lucky Strike ပါ၊ ေၾကာ္ျငာေကာင္းတာပါလိမ့္မယ္ ေနာက္ ေသာက္ရတာ ခ်ိဳခ်ိဳေလး။ စေသာက္ေတာ့ မရႈိက္တတ္ဘူး ပါးစပ္ထဲငံုျပီး ျပန္မႈတ္ထုတ္တယ္။ ရႈိက္ရတယ္ဆိုလို႔ ရႈိက္ၾကည့္တာ သီးသြားလို႔ လည္ေခ်ာင္းနာသြားေသးတယ္။ အဆင့္ေတာ့ျမင့္တယ္ဗ် ေနာက္ေသာက္တတ္သြားေတာ့လဲ Lucky Strike ဘဲ။ ပိုက္ပိုက္နဲေနရင္ XinXing ဆိုတာေသာက္တယ္။ ေနာက္ စေသာက္ဖူးတဲ့ ေဆးေပါ့လိပ္ကေတာ့ ဂ်ိဳးသိန္း။ သူငယ္ခ်င္းကသင္ေပးလို႔ ပလတ္စတတ္စေလးခြာျပီးရင္ လြတ္မျပစ္ဘဲ ဖင္စီခံကို ျပန္ပါတ္ျပီး ဟိုေခါက္ဒီေခါက္နဲ႔ ေသာက္တာမ်ိဳးေပါ့။ ေသာက္သာေသာက္တာေနာ္ အေဖကဆိုငယ္ငယ္က သူေသာက္လို႔ရွိရင္ သားႏွစ္ေယာက္ကို ေခၚျပီး လက္မလက္သည္းခြံေပၚကို ေဆးလိပ္ေငြ႔ေတြ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ကပ္မႈတ္ျပီး ေဆးလိပ္ဂ်ိဳးေတြျပကာ ဒီအေငြ႔ေတြ ရႈိက္ရင္ အဆုတ္မွာ ဒီေဆးဂ်ိဳးေတြကပ္လို႔ အဆုတ္ၾကီးက မာလာမယ္၊ ေနာက္ျပီး အသက္ရႈရတာလြယ္လြယ္ကူကူမျဖစ္ေတာ့ဘူး၊ ေရာဂါရတတ္တယ္ဆိုတာကို ပညာေပးျပီးသား။ ကိုယ့္ အလွည့္ေရာက္ေတာ့လဲ စမ္းျခင္တာပါဘဲ မရဘူး။ GTI တက္ခါနီးေတာ့ ေဆးလိပ္ခိုးေသာက္ေနတာသိလို႔လား ေသာက္ေတာ့မွာဘဲဆိုတာကို သိလို႔လားမသိဘူး ငါ့သားေဆးလိပ္ကို ေသာက္ရင္ေတာ့ေသာက္ကြာ အမ်ားၾကီး မရႈိက္နဲ႔ ေနာက္ျပီး သိပ္တိုသြားတဲ့အထိ ဖင္စီခံထိတဲ့အထိမေသာက္နဲ႔လို႔ေတာ့ သတိေပးမွာၾကားျပီး ေသာက္ခြင့္ျပဳခဲ့ပါတယ္။ ေဆးလိပ္ခိုးေသာက္လို႔ အရိုက္မခံခဲ့ရပါဘူး မသိတာလားေတာ့ မသိဘူး။
ဂီတ
ပထမဦးဆံုး ကိုယ္တိုင္အားစိုက္လို႔ျဖစ္ေပၚတဲ့ ဂီတကေတာ့ ပုေလြပါ။ ေက်ာင္းက ဘင္ခရာ အဖြဲ႔မွာ ပုေလြသမားတစ္ေနရာပါခဲ့ပါတယ္။ ဂီတ သေကၤတေတြေတာ့ မဖတ္တတ္ခဲ့ပါဘူး။ 1,2,3,4 နံပါတ္ေတြနဲ႔ကိုယ္စားျပဳျပီး သင္သြားခဲ့ေတာ့ အဲဒါနဲ႔ပဲ ၾကည့္တတ္ခဲ့ပါတယ္။ ၈ တန္းႏွစ္ေရာက္ေတာ့ ဂစ္တာ အတီးစသင္ပါတယ္။ ပထမဆံုးသင္တဲ့ လက္ကြက္က C, Am ပါ။ သီခ်င္းကေတာ့ ခင္ေမာင္တိုးရဲ႔ ႏွင္းဆီပန္သူ ဆိုတဲ့ သီခ်င္းပါ။ လက္ကြက္ႏွစ္ကြက္ထဲပါလို႔ပါ။ အဲဒါေလးကို အတီးရယ္ အဆိုရယ္ကို အ၀င္အထြက္မွန္ေအာင္ ေတာ္ေတာ္ လုပ္ယူခဲ့ရပါတယ္။
အဲဒီသီခ်င္းဟာ ဂီတာ အတီးတတ္သြားတာေတာင္ ဆက္ဆိုလို႔ေကာင္းေနေသးတဲ့ သီခ်င္းပါ။ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္လာတာက မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က မူၾကိဳေက်ာင္းကို တျခားေနရာေရြ႔သြားျပီး အဲဒီအိမ္ကို ရန္ကုန္က ေျပာင္းတာတဲ့ မိသားစုတစ္စုကို ေနရာေပးပါတယ္။ သူတို႔မွာ သိမ့္သိမ့္ေအးရယ္ စိမ့္စိမ့္ေထြးရယ္ ဆိုတဲ့ ညီအမႏွစ္ေယာက္ပါလာပါတယ္။ ရန္ကုန္က ေျပာင္းလာတယ္ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို ေတာသားအတြက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္လွေနပါျပီ။ ခုနက သီခ်င္းထဲမွာက "ထာဝစဥ္ရင္္မွာ တသိမ့္သိမ့္စြဲနစ္တယ္ ခ်စ္မိျပီကြယ္ … တစိမ့္စိမ့္ရင္မွာ လႊမ္းခဲ့ေမာင့္ရင္ထဲ ဖြင့္ဟခက္ဆဲ .. " အဲလိုစာသားပါေတာ့ အကိုက္ဘဲ။ အိမ္ေရွ႔က ႏွစ္ေယာက္ကို သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ထဲနဲ႔ အပီက်ဴလို႔ရတယ္။
ဘီယာ၊ အရက္
အေဖက အိမ္မွာေနရင္း သမဆိုင္က ဘီယာဝယ္လို႔ရခဲ့ရင္ ေနာက္ျပီး စား/ေဖ်ာ္က ဝယ္လို႔ရလာခဲ့ရင္ မႏၱေလးဘီယာကို အိမ္က ေရတိုင္ကီထဲ ႏွစ္ျပီး ေသာက္ေလ့ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ညီအစ္ကိုနဲ႔ အေမ့ကို အျမဲျမည္းခိုင္းပါတယ္။ ဘီယာဆိုတာ မူးယစ္ေစတတ္ေပမဲ့ ႏိုင္ငံျခားမွာေတာ့ ေရေသာက္သလို ေသာက္ၾကတယ္လို႔ အျမဲေျပာတတ္ပါတယ္။ ေနာက္ျပီး သူအျမဲေသာက္တာက မႏၱေလး ဘရမ္ဒီပါ၊ ၾကက္ဥေလးထဲ့ေသာက္ရင္ ပိုေကာင္းတယ္ဆိုဘဲ အေနာ္လဲနားမလည္ပါဘူး။ အဲဒါမိ်ဳးလဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ညီအစ္ကို ကိုေခၚျမည္းခိုင္းျပီး ဒါကို အရက္ေခၚေၾကာင္း သူက ဘီယာနဲ႔ မတူဘဲ ေသာက္ရင္မူးေၾကာင္း မ်ားမ်ားေသာက္ရင္ အသိစိတ္နဲ႔ လူနဲ႔မကပ္ေတာ့ေအာင္အထိ ျဖစ္တတ္ေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အဲဒီခါးပူပူၾကီးကို ဘီယာ ေအးေအးေလာက္ မၾကိဳက္ပါ။ အေမကေတာ့ အျမဲေျပာပါတယ္ ကေလးေတြကို အတတ္ေကာင္းေတြသင္ေနတယ္လို႔။ အေဖကေတာ့ ေနာက္လဲ ခိုးလုပ္မယ့္တူတူ ခုလိုျမည္းခိုင္းျပီး သတိေပးထားေတာ့ ေနာက္ေသာက္ခ်င္လဲ မမွားေတာ့ဘူးေပါ့ကြာလို႔ အျမဲေျပာပါတယ္။
ကိုယ့္ဘာသာ စျပီး မူးတာကေတာ့ ၉ တန္းတုန္းက သမိုင္းဆရာစားတဲ့ ဗမာေဆးနဲ႔ကြမ္းကိုမွားစားမိတာမွာပါဘဲ။ ေခၽြးေတြျပန္တဲ့အထိကိုမူးတာပါ။ လူကလဲတုန္ေနတာဘဲ ေသျပီလားေတာင္မွတ္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ GTI သြားတက္ေတာ့ ေက်ာင္းနားမွာဖြင့္တဲ့ တပ္တြင္းစားေသာက္ဆိုင္မွာ Army Run ေသာက္တာမွာပါ။ အဲဒါကေတာ့ ပထမဆံုး ကိုယ့္ဘာသာေသာက္တဲ့ အရက္လို႔ေျပာလို႔ရပါတယ္။ ကစြန္းပလိန္းေလးနဲ႔ ေသာက္လို႔ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္ဗ်။ (ဂလု)
တရားထိုင္ျဖစ္တာ
၉ တန္းႏွစ္မွာ ေႏြရာသီေက်ာင္းပိိတ္ရက္မွာ အဲဒီအခ်ိန္မွာ တာဝန္က်ေနတဲ့ စက္ရံုမွဴးက ရန္ကုန္က။ သူက အင္းစိန္ မဟာစည္ၾသဝါဒခံ ေညာင္ကန္ေအး ဖုန္းၾကီးေက်ာင္းက ဆရာေတာ္နဲ႔ ခင္တာနဲ႔ စက္ရံုကဝန္ထမ္းမိသားစုထဲက စိတ္ဝင္စားတဲ့လူေတြ သကၤန္းစည္းလို႔ရေအာင္ စက္ရံုကပန္းကန္ေတြေရာင္း ေငြရွာျပီးေထာက္ပံ့ အလွဴလုပ္တာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အေဖနဲ႕ ေညာင္ကန္ေအးမွာ တစ္လ သကၤန္းစည္း တရားထိုင္ျဖစ္ပါတယ္။ လူကစုစုေပါင္း သံုးဆယ္ေလာက္ပါမယ္ စက္ရံုကေန။ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာဘဲသိတယ္။ ဘာမွလဲ ဟုတ္တိပတ္တိ မသိလိုက္ပါဘူး။ အခ်ိန္တန္ဆြမ္းခံထြက္ ျပန္လာဆြမ္းဖုန္းေပး၊ အခ်ိန္နဲ႔ တရားထိုင္ (တရားငိုက္) ဒီလိုနဲ႔ တစ္လျပည့္သြားတာပါဘဲ။
ရင္ခုန္သံ
ပထမဆံုးရင္ခုန္တာေတာ့ ၆ တန္းလို႔ထင္ပါတယ္။ ၇ တန္းမွာတက္ေနတဲ့ ကိုယ့္စက္မႈရက္ကြက္ထဲက ပန္းကန္ကုန္သည္တစ္ေယာက္ရဲ႔ သမီးကိုပါ။ ပံုကေလးေတြ ကဗ်ာအတိုအစေလးေတြ ပါတဲ့ ပန္းေရာင္စာရြက္ေတြနဲ႔ စာစေရးဖူးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စာထဲမွာ သမီးရည္းစားျဖစ္ဖူးတယ္ ကၽြန္ေတာ့္အထင္ ေလးလေလာက္ပါဘဲ ထံုးစံ အတိုင္းလူၾကီးေတြသိေတာ့ အေဖ့ရဲ႔လက္ခ်က္ နာရင္းႏွစ္ခ်က္ အအုပ္ခံလိုက္ရျပီး အေမ့ရဲ႔လက္ဝါးစာ ေက်ာေအာင့္သြားေအာင္ အေဆာ္ခံလိုက္ရပါတယ္။ ရုပ္ရွင္ထဲကလို ၾကိဳးစားျပီးေတာ့ ေဆြးၾကည့္ေသးတယ္။
ဘဝရည္မွန္းခ်က္
ျဖစ္ခ်င္တာေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္ဗ်။ အတတ္ပညာဘက္မွာ ပထမဆံုးျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာက အင္ဂ်င္နီယာ၊ ေနာက္ အဲဒီကာလက ကိုယ္စိတ္ဝင္စားေနတဲ့လူေတြက စာေရးဆရာဆို ေမာင္စိန္ဝင္း(ပုတီးကုန္း)၊ အဆိုေတာ္ဆိုရင္ တူးတူး လူရႊင္ေတာ္ဆိုရင္ ဇာဂနာ၊တက္တူ၊အရိုင္း(အမွတ္မွားေနတာ ျပင္ေပးလို႔ဖ်က္ထားပါတယ္) အားလံုးကလဲ အင္ဂ်င္နီယာေတြဆိုေတာ့ ကိုယ္လဲ အင္ဂ်င္နီယာဘဲျဖစ္ခ်င္ခဲ့တယ္။ ၁၀ တန္းေအာင္ေတာ့ အမွတ္သိပ္မေကာင္းေတာ့ လြယ္လြယ္အေလွ်ာ့မေပးဘဲ အငယ္တန္း အင္ဂ်င္နီယာျဖစ္လို႔ရေသးတာဘဲဆိုျပီး (GTI) ဝင္ခြင့္ေျဖလိုက္တယ္။ ဂီတဘက္မွာကလဲ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ပါေနေတာ့ ျဖစ္ခ်င္ေသးတာက Lead Guitarist.
ကြန္ပ်ဴတာဆိုတာ
ပထမဆံုး ကြန္ပ်ဴတာျမင္ဘူးတာက ၁၉၉၅ ခုေလာက္က ျပည္ GTI မွာ ကိုလံဘိုစီမံကိန္းဆိုျပီး Windows 3.1 သံုးထားတဲ့ စက္တစ္လံုးကို EC ဌာနက ေက်ာင္းသားေတြျမင္ဘူးေအာင္ ၅ ေယာက္တစ္လွည့္စီနဲ႔ အလွည့္က် ေခၚျပတာပါ။ ဆရာမက DIR ဆိုတာေလးနဲ႔ CLS ဆိုတာေလးကို သံုးျပသြားပါတယ္။ ေနာက္ WIN လို႔ ရိုက္လိုက္တာနဲ႔ Windows တက္လာတာေလးျပပါတယ္။ ေနာက္ျပီးေတာ့ အရမ္းမထိနဲ႔လို႔ ေျပာတာေလးလဲ မွတ္မိလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာအသံုးျပဳနည္းသင္တန္းဆိုျပီး တစ္ေယာက္ ၅၀၀ က်ပ္ေတာင္းကာ သင္တန္းဖြင့္ေတာ့ တစ္လကို စတုိင္ပင္ ၃၀၀ ေပးတဲ့ေခါတ္ကေတာင္ ဝန္ထမ္းသား ျဖစ္တာေတာင္ စတိုင္ပင္မရတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အဲဒီကြန္ပ်ဴတာ ကိုင္နည္းသင္တန္းကို မတက္ခဲ့ႏိုင္ပါဘူး။ အငယ္တန္း အင္ဂ်င္နီယာ ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ကြန္ပ်ဴတာကို ေတာ္ေတာ္ အျငိဳးအေတးၾကီးသြားခဲ့တယ္။ ေနႏွင့္ဦးေပါ့ကြာလို႔။ အဲဒါဟာ ခုလို အိုင္တီသမားျဖစ္လာေစခဲ့မယ္လို႔ မထင္ခဲ့ေသးဘူး။
Programming Language
ပထမဆံုး စေလ့လာရတဲ့ ပရိုဂရမ္းမင္း ဘာသာစကားကေတာ့ QBasic ဆိုတာပါ။ စတင္ေလ့လာခဲ့တဲ့ေက်ာင္းကေတာ့ MCC မွာပါ။ ဝန္ၾကီးမ်ားရံုးေရွ႔မွာ ဖြင့္တဲ့ေက်ာင္းမွာပါ။ ပထမဆံုးစေတြ႔တဲ့ ဆရာက ဆရာဦးျငိမ္းဦးနဲ႔ ဆရာမင္းမင္းဆိုတာပါ လက္ေတြ႔ခ်ိန္မွာသင္တဲ့ ဆရာမကေတာ့ ဆရာမ မယုပါ။ GTI တုန္းက စိတ္နာေနခဲ့တဲ့ ကြန္ပ်ဴတာကို တဝၾကီးကိုင္ခဲ့ရသလို programming ကိုစတင္ စိတ္ဝင္စားသြားခဲ့တာပါဘဲ။
အလုပ္
အလုပ္စဝင္ေတာ့ MCC မွာပါဘဲ။ ၉၇ မွာပါ။ စစျခင္း ျမိဳ႔ေတာ္စည္ပင္က သံုးတဲ့ အခြန္အခေျပစာထုပ္တဲ့ စနစ္ကို implementation လုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာေပ့ါ။ ျမိဳ႕႕ေတာ္စည္ပင္ရံုးထဲမွာ မတင္မမမ်ိဳးဆိုတဲ့ အမၾကီးနဲ႔ အလုပ္အတူတူလုပ္ရပါတယ္။ သူက အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ေပါ့။ Foxpro နဲ႔လုပ္ထားတဲ့ စနစ္ပါ။ ခုလဲ ဆက္သံုးေနတုန္းပါဘဲ စည္ပင္ဝန္ထမ္းေတြ အိမ္လိုက္လိုက္ေဝေနတဲ့ အခြန္ေျပစာေပါ့ဗ်ာ။ မွတ္မွတ္ရရ GTI တူတူဆင္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ စီဒိုးနား ေဟာ္တယ္ ေဆာက္လုပ္ေရး ပေရာဂ်က္မွာလုပ္တာ တစ္လ ၈၀၀၀ ရေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္က ကြန္ပ်ဴတာပရိုဂရမ္မာ လုပ္တာ တစ္လ ၃၀၀၀ ဘဲရပါတယ္။ အေမ့ကို အကုန္ျပန္အပ္ျပီး မုန္႔ဖိုးျပန္ယူရတာေပါ့။ ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ အဲဒီမွာလုပ္မွ စည္ပင္က စက္ေတြမွာ Windows 95 သံုးလို႔ စကိုင္ဘူးပါတယ္။ ေက်ာင္းတက္တုန္းက Windows 3.11 အထိဘဲ အျမင့္ဆံုးကိုင္ခဲ့ဘူးတာပါ။
ႏိုင္ငံျခား
MCC မွာတစ္ႏွစ္ေလာက္လုပ္ျပီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ အဆြယ္ေကာင္းလို႔ စင္ကာပူမွာ အလုပ္လုပ္ဖို႔ အလုပ္ေလွ်ာက္ရာကေန Keppel Shipyard မွာ Electrical Technician ဆိုျပီး ေမာ္တာကိြဳင္ပတ္၊ ကြန္ထရိုးပင္နယ္ေတြဆင္တဲ့ အလုပ္လုပ္ရန္ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ GTI ပညာနဲ႔ တစ္လွည့္လုပ္စားျခင္းေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ ေသြးထဲမွာက ပရိုဂရမ္ေတြဘဲ ေရးခ်င္ေနတယ္ဆိုတာ ေသခ်ာသြားလို႔ ရန္ကုန္ျပန္လာကာ ေက်ာင္းျပန္တက္ အလုပ္ျပန္ဝင္ေတာ့လဲ MCC မွာဘဲ၊ စည္ပင္ပေရာဂ်က္မွာ အတူလုပ္ခဲ့တဲ့ မမ်ိဳးက မန္ေနဂ်ာျဖစ္ေနေတာ့ သူ႔ေကာင္းမႈနဲ႔ဘဲ အင္တာဗ်ဴးေျဖျပီး အလုပ္ျပန္ဝင္ခဲ့ပါတယ္။ System Analyst ဆိုျပီး ေခါင္းစဥ္တပ္လိုက္တာ လူေတာင္ ေျမာက္ၾကြၾကြျဖစ္သြားတယ္။
ဘေလာ့
ဘေလာ့စဖတ္ျဖစ္တာ ခ်မ္းျမစိုးဘေလာ့ပါ။ ေနာက္ေတာ့ ေစတန္ေဂါ့။ ကၽြန္ေတာ္ဘေလာ့စလုပ္ေတာ့ စာေရးခ်င္တာထက္ သူမ်ားလုပ္တာကို လိုက္ျပီးစမ္းလုပ္ၾကည့္ခ်င္လို႔ လုပ္ခဲ့တာပါ။ ေသေသခ်ာခ်ာေရးခဲ့တာကေတာ့ ဒီႏွစ္ထဲမွပါ။
မေရးဘူးဆိုျပီးေရးလိုက္တာေတာ္ေတာ္မ်ားသြားျပီ။ နားေတာ့မယ္ ညမီးအိမ္ေရ အသင္ေက်နပ္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ကြယ္။
ကိုပီဇီၾကီး ခုတေလာ ဘာမွလဲ မေရးဘူး။ ဒီေတာ့ ဒီလိုေလး ေရးေပးပါလားဗ်ာေနာ့