Category: ခရီးသွားမှတ်တမ်း
ေနာင္ႏွစ္ခါလဲဆီးလို႔ၾကိဳကြယ္ ..
မိုးလင္းကထဲက ေကာင္းကင္တစ္ျပင္လံုး မိႈင္းအံု႔အံု႔ျဖစ္ေနသည္။ ဒီပံုအတိုင္းဆို ပြဲမ်ားပ်က္ေလမလား။ သြားစရာေတြကလဲ မ်ားလွသည္။ ဘယ္ကိုအရင္သြားလွ်င္ေကာင္းမလဲ။ စဥ္းစားေနရင္းမွာဘဲ လူးလဲကာ အိပ္ယာမွထရသည္။ မေန႔ညက မေတြ႔တာအေတာ္ၾကာေသာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စားၾကေသာက္ၾကရင္း မိုးခ်ဳပ္သြားခဲ့ေသးသည္။ ေရမိုးခ်ိဳးျပီးေတာ့ ၁၀ နာရီထိုးျပီးျပီ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အိမ္နားနီးတဲ့ ဆမ္ဘာဝမ္း သၾကၤန္ကို အရင္သြားဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။
ဆမ္ဘာဝမ္းပန္းျခံေရာက္ေတာ့ မနက္ ၁၁ နာရီထိုးျပီ။ မိုးအံု႔ေနတာေၾကာင့္ ပတ္ဝန္းက်င္က ေမျမိဳ႕ေရာက္သြားသလိုခံစားရသည္။ ပန္းျခံအဝေရာက္တာနဲ႔ ဘာမွအားငယ္စရာမရွိ ကိုယ့္ဗမာသံေတြ အမ်ားၾကီးၾကားေနရသည္။ ပန္းျခံတြင္ ဂိတ္ဆံုးေသာ ဘတ္စ္ကားနံပါတ္ ၈၈၂ သည္ထိုေန႔က လူေတြျပည့္က်ပ္သိပ္ေနေတာ့သည္။ အငွားကားသမားေတြကလဲ ေတာ္ေတာ္ တအံ့တၾသျဖစ္လို႔ေနၾကသည္။ ယခင္က ငါးဖမ္းေသာလူေလာက္သာ လာေလ့ရွိေသာ ပန္းျခံကို ယေန႔ဘာေၾကာင့္ လူေတြအမ်ားၾကီးလာၾကသလဲ နားမလည္ႏိုင္ၾက။ ဘတ္စ္ကားကလဲ အသြားေရာ အျပန္ပါ လူေတြျပည့္က်ပ္သိပ္ကုန္ၾကသည္။ ဒီလိုနဲ႔ ပန္းျခံထဲေရာက္ေတာ့ လူအသြားအလာကိုၾကည့္ျပီး လိုက္သြားလိုက္တာ ေရာက္ပါျပီ သၾကၤန္ပြဲက်င္းပရာ ကမ္းေျခကို။ ေမွ်ာ္လင့္ထားတာက သၾကၤန္သီခ်င္း ၾကားေနရတာက ဗမာလွ်ာျဖင့္သီဆိုေနေသာ တရုတ္သီခ်င္း။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီသီခ်င္းသံၾကားလို႔ ေနရာကိုဆိုက္ဆိုက္ျမိဳက္ျမိဳက္ေရာက္လာရတာ မဟုတ္လား။
ဗမာလွ်ာျဖင့္ တရုတ္သီခ်င္း သီက်ဴးေနၾကေသာ ဆမ္ဘာဝမ္းမွ သၾကၤန္ေမမ်ား။