ေနာင္ႏွစ္ခါလဲဆီးလို႔ၾကိဳကြယ္ ..
မိုးလင္းကထဲက ေကာင္းကင္တစ္ျပင္လံုး မိႈင္းအံု႔အံု႔ျဖစ္ေနသည္။ ဒီပံုအတိုင္းဆို ပြဲမ်ားပ်က္ေလမလား။ သြားစရာေတြကလဲ မ်ားလွသည္။ ဘယ္ကိုအရင္သြားလွ်င္ေကာင္းမလဲ။ စဥ္းစားေနရင္းမွာဘဲ လူးလဲကာ အိပ္ယာမွထရသည္။ မေန႔ညက မေတြ႔တာအေတာ္ၾကာေသာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စားၾကေသာက္ၾကရင္း မိုးခ်ဳပ္သြားခဲ့ေသးသည္။ ေရမိုးခ်ိဳးျပီးေတာ့ ၁၀ နာရီထိုးျပီးျပီ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အိမ္နားနီးတဲ့ ဆမ္ဘာဝမ္း သၾကၤန္ကို အရင္သြားဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။
ဆမ္ဘာဝမ္းပန္းျခံေရာက္ေတာ့ မနက္ ၁၁ နာရီထိုးျပီ။ မိုးအံု႔ေနတာေၾကာင့္ ပတ္ဝန္းက်င္က ေမျမိဳ႕ေရာက္သြားသလိုခံစားရသည္။ ပန္းျခံအဝေရာက္တာနဲ႔ ဘာမွအားငယ္စရာမရွိ ကိုယ့္ဗမာသံေတြ အမ်ားၾကီးၾကားေနရသည္။ ပန္းျခံတြင္ ဂိတ္ဆံုးေသာ ဘတ္စ္ကားနံပါတ္ ၈၈၂ သည္ထိုေန႔က လူေတြျပည့္က်ပ္သိပ္ေနေတာ့သည္။ အငွားကားသမားေတြကလဲ ေတာ္ေတာ္ တအံ့တၾသျဖစ္လို႔ေနၾကသည္။ ယခင္က ငါးဖမ္းေသာလူေလာက္သာ လာေလ့ရွိေသာ ပန္းျခံကို ယေန႔ဘာေၾကာင့္ လူေတြအမ်ားၾကီးလာၾကသလဲ နားမလည္ႏိုင္ၾက။ ဘတ္စ္ကားကလဲ အသြားေရာ အျပန္ပါ လူေတြျပည့္က်ပ္သိပ္ကုန္ၾကသည္။ ဒီလိုနဲ႔ ပန္းျခံထဲေရာက္ေတာ့ လူအသြားအလာကိုၾကည့္ျပီး လိုက္သြားလိုက္တာ ေရာက္ပါျပီ သၾကၤန္ပြဲက်င္းပရာ ကမ္းေျခကို။ ေမွ်ာ္လင့္ထားတာက သၾကၤန္သီခ်င္း ၾကားေနရတာက ဗမာလွ်ာျဖင့္သီဆိုေနေသာ တရုတ္သီခ်င္း။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီသီခ်င္းသံၾကားလို႔ ေနရာကိုဆိုက္ဆိုက္ျမိဳက္ျမိဳက္ေရာက္လာရတာ မဟုတ္လား။
ဗမာလွ်ာျဖင့္ တရုတ္သီခ်င္း သီက်ဴးေနၾကေသာ ဆမ္ဘာဝမ္းမွ သၾကၤန္ေမမ်ား။
လူေတြေတြ႔ရျပီ ထင္ထားသေလာက္ေတာ့ အမ်ားၾကီးမဟုတ္ေသး။ ဒီေန႔က သံုးေနရာေလာက္ ရွိတာဆိုေတာ့ လူေတြေနရာကြဲသြားလို႔ျဖစ္မည္။ တိုပါးရိုးမွာလဲရွိသည္ ယူးႏို႔စ္မွာလဲရွိသည္ ဆမ္ဘာဝမ္းကလဲ လုပ္သည္ဆိုေတာ့ လူေတြတေနရာထဲမွာ အမ်ားၾကီးမရွိ။ စတုဒီသာေကၽြးသည္မ်ားကို လူေတြအားပါးတရစားေနၾကတာ ျမင္ရေတာ့ ဝမ္းသာေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းလွသည္။ ဝမ္းနဲစရာေကာင္းတာက ကိုယ္ဘာမွမစားလိုက္ရ။ လူကိုႏိုင္ေအာင္မတိုးႏိုင္ ကင္မရာတစ္ကားကားႏွင့္ လူတိုးရခက္လွသည္။ ဒါနဲ႔ဘဲ စိတ္ကို အရွင္းထားကာ သူမ်ားေတြ ေရကစားေနတာ ေသခ်ာၾကည့္ေနလိုက္ေတာ့သည္။ ေသခ်ာတာေတာ့ ေန႔လည္မွာစမည့္ စီးတီးေဟာေရွ႕က ကြင္းျပင္ပြဲစည္မွာေသခ်ာတယ္။ ခရီးဆက္ရင္ေကာင္းမလား စဥ္းစားလိုက္တယ္။ လက္မွတ္ကလဲ ခုထိမဝယ္ရေသး။
တစ္နာရီသာသာေလာက္ ဆမ္ဘာဝမ္းသၾကၤန္တြင္ ေနျပီးေသာအခါ စီးတီးေဟာဘက္သို႔ ဆက္ခ်ီတက္ခဲ့သည္။ တိုပါရိုး ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို ဝင္မယ္ စိတ္ကူးထားေသးေသာ္လည္း ေန႔လည္၁၂နာရီ ေက်ာ္ေနျပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လူေတြမရွိေလာက္ေတာ့ ဟုစဥ္းစားကာ ရထားေပၚမွ မဆင္းျဖစ္ေတာ့ေပ။ စီးတီးေဟာရွိ ပန္နင္ဆူလာပလာဇာသည္ ထံုးစံအတိုင္း ဗမာမ်ားျဖင့္ စည္းကားသိုက္ျမိဳက္လို႔ေနသည္။ သၾကၤန္ပြဲ လက္မွတ္ေရာင္းေသာ ေအာင္ခ်မ္းသာဆိုင္ေရွ႕ ဆိုက္ဆုိက္ျမိဳက္ျမိဳက္ ေရာက္ေသာအခါ လက္မွတ္မ်ား ေရာင္းခ်ေနဆဲျဖစ္၍ လက္မွတ္ဝယ္လိုက္ေတာ့သည္။ ေသခ်ာေအာင္ ဘာေကၽြးမလဲေမးေတာ့ ဘာမွမေကၽြး ဟိုက်မွကိုယ့္ဘာသာ ဝယ္စားရမည္တဲ့ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ရျပီဟဲ့လက္မွတ္။
အထဲမွာေစ်းၾကီးေလာက္တယ္ အျပင္ကေနဝယ္သြားၾကမယ္ ဆိုတဲ့အသံေတြၾကားလို႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေၾသာ္ဘီယာဘူးေတြ သိုသိပ္ဝယ္ေနၾကတာပါလား။ စီးတီးေဟာ တစ္ဝိုက္ဒီေန႔ကေတာ့ ဗမားမ်ားျဖင့္အတိျပီးေသာ ေန႔လို႔ေျပာရမလိုပါဘဲ။ ဘယ္ေနရာၾကည့္ၾကည့္ ဗမာမ်ားျဖင့္သာ ေနရာယူလို႔ထားၾကသည္။ တစ္မ်ိဳးေတာ့ ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းသည္ တစ္ခါမွဒီေလာက္ ဗမာေတြမ်ားမ်ားေတြ႔လို႔ ေပ်ာ္စရာမေကာင္းဘူးေသး။ အားလံုး၏ရင္ထဲမွာ တူညီေသာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ စီးဝင္ေနတာျဖစ္ရမည္။ ဘယ္သူ႕ေတြ႔ေတြ႔ အခ်င္းခ်င္း ရယ္ျပလို႔ေနၾကသည္။ ျမန္မာျပည္မွာတုန္းကလဲ ဒီလိုမ်ိဳးပင္ျဖစ္သည္။ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး သိသိမသိသိ တစ္ေယာက္တစ္လက္ ေဆးေပါ့လိပ္ကမ္းၾကသည္ ေသာက္လက္စ ေဆးလိပ္တိုကမ္းၾကသည္။ အင္မတန္ကပ္ေစးနဲေသာ လူမ်ားပင္လွ်င္ သၾကၤန္အခ်ိန္ေရာက္လွ်င္ ကိုယ့္ရွိတာခ်ေကၽြးတတ္သည္ မဟုတ္ပါလား။
ဒီလိုႏွင့္ ပြဲက်င္းပရာ ကြင္းနားေရာက္သြားေတာ့ ေန႔လည္ ၁နာရီေက်ာ္ျပီျဖစ္သည္။ အျပင္မွေန၍ သီခ်င္းသံေတြ စတင္ၾကားရျပီ ျဖစ္ပါသည္။ ကြင္းထဲမေရာက္ခင္ ပန္နီဆူလာႏွင့္ ပြဲက်င္းပရာ ကြင္းၾကားရွိ ခရာဇ္ယာန္ ဘုရားေက်ာင္းဝင္းထဲတြင္ ေရႊဗမာမ်ား အုပ္စုဖြဲ႔ထုိင္တာထိုင္ ေသာက္တဲ့လူေသာက္ မူးျပီးလဲေနေသာလူေတြကလဲလို႔ ျမင္မေကာင္းေအာင္ ျဖစ္လို႔ေနၾကသည္။ ဒီလိုႏွင့္ ပြဲက်င္းပရာ ကြင္းေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ကြင္းထဲသို႔အဝင္တြင္ လူတန္းၾကီးက အရွည္ၾကီးျဖစ္သည္။ အထဲမွာေတာ့ အဆိုေတာ္ေတြ သီခ်င္းစဆိုကုန္ၾကျပီျဖစ္သည္။ ပြဲျဖစ္ေျမာက္ေရး ေကာ္မတီဝင္ ဗမာမ်ားက ကြင္းအဝင္ဝတြင္ ေစာင့္ကာ လက္မွတ္သိမ္းသည္။ စင္ကာပူရဲကလည္း အကူအညီေပးကာ အင္အားျပထားသည္။ အဝင္ဂိတ္ေပါက္တြင္ ေက်ာပိုးအိပ္ပါေသာ သူမ်ားကို လံုျခံဳေရးအရ ခဏတာ စစ္ေဆးသည္မွအပ အစစအရာရာ အဆင္ေျပပါသည္။
ကြင္းထဲေရာက္ေတာ့ ပြဲစခ်ိန္ကေန႔လည္ ၁၂နာရီမွ ညေန၆နာရီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အဆိုေတာ္မ်ား သီခ်င္းမ်ားျဖင့္ သီဆိုေဖ်ာ္ေျဖကုန္ၾကျပီ ျဖစ္ပါသည္။ မနက္ပိုင္းက မိုးရြာထားေသးေသာေၾကာင့္ ကြင္းထဲမွာ ရြံ႕ဗြက္ေတြထလို႔ေနသည္။ ဟိုဟိုဒီဒီ အရင္ေလွ်ာက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သီခ်င္းဆိုၾကေသာ စင္မွာ အေတာ္ပင္နိမ့္ေသာေၾကာင့္ ေနာက္ဖက္မွၾကည့္လွ်င္ သီခ်င္းဆိုသူမ်ားကို ေသခ်ာမျမင္ရေတာ့ေပ။
လူေတြက ေအာ္ရင္းဟစ္ရင္း ကရင္းခုန္ရင္းျဖင့္ ေရွ႕ေရာက္ေရာက္သြားၾကသျဖင့္ စင္ေပၚမွ အေနာင့္ဇာကလဲ လူေတြေရွ႕သိပ္မတိုးၾကဖို႔ ခဏခဏေျပာရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ေတာ့ ေဇာ္ဝမ္းဆိုေနသည္။ လူေတြသာမန္ဘဲ ရွိေသးသည္။ ဝင္လာမစဲ တစ္ဖြဲဖြဲရွိတုန္း၊ ဒါေတာင္ ေရွ႕နားမွာ ေနရာရထားေသာ လူမ်ားမွာ အေတာ္ပင္ အရွိန္ရေနၾကပံုရသည္။ ခဏေနေတာ့ အေနာင္ဇာက အားလံုးေမွ်ာ္လင့္ေနေသာ ျဖဴျဖဴေက်ာ္သိန္းကို ပြဲထုတ္လိုက္သည္။ တကြင္းလံုး ဆူညံသြားသည္။ ျဖဴျဖဴေက်ာ္သိန္းႏွင့္ ပရိတ္သတ္ၾကီး အေပးအယူတည့္ၾကသည္။ စက္ေတြက ရန္ကုန္ရိႈးပြဲေတြမွာ သံုးေသာ စက္ေတြေလာက္ မေကာင္းေသာေၾကာင့္ တခါတရံအသံေတြ လံုးေနတတ္သည္။ ထင္ရတာကေတာ့ တီးဝိုင္းမွာ ဟန္ျပသက္သက္သာျဖစ္၍ စီဒီအေခြထည့္ဖြင့္ျပီး ဆိုၾကရပံုေပၚသည္။ ျဖဴျဖဴေက်ာ္သိန္းသည္ ပရိတ္သတ္ကို အေတာ္သေဘာက်ေနပံုရသည္ “မိုက္တယ္ကြာ ..” ဆိုေသာစကားကို ပါးစပ္ဖ်ားကမခ်ေပ။ ရန္ကုန္ပြဲေတြလို မိုက္ကုိ ပရိတ္သတ္ဘက္ လွည့္ျပီး သီခ်င္းဆိုခိုင္းေသာ္လည္း စက္မွာ သိပ္အေကာင္းၾကီး မဟုတ္လွသျဖင့္ ေအာက္မွေအာ္ဆိုသံကို ေဆာင္းေဗာက္တြင္ ထြက္မလာေပ။ အဆိုေတာ္မွ မိုက္ကို ပရိတ္သက္ဖက္ လွည့္ေပးလိုက္လွ်င္ သီခ်င္းသံေပ်ာက္သြားသည္။
တိုက္ဂါးဘီယာသည္ သူေဌးျဖစ္ၾကံၾကပံံုရသည္။ တစ္ပုလင္းလွ်င္ စင္ကာပူ ၆ေဒၚလာသာသာေပးရခ်ိန္တြင္ သူက ကြင္းထဲတြင္ မတ္ခြက္တစ္ခြက္စာသာဝင္မည့္ ပလတ္စတစ္ခြက္ျဖင့္ တစ္ခြက္ကို ၆ေဒၚလာျဖင့္ေရာင္းသည္။ မေသာက္ဘူး ထင္ပါသလား။ တက္တက္စင္ေအာင္ မွားသြားပါမည္ ေယာက်ာၤးေလးမ်ားသာမက မိန္းခေလးမ်ားပင္ ေရငတ္ေျပေသာက္ၾကသည္။ ညေနဘက္ေရာက္ေလ လူေတြပိုျမဴးလာေလ ဘီယာႏွင့္ေရခ်ိဳးသလား ေအာက္ေမ့ရေအာင္ တစ္ခ်ိဳ႕မ်ား ဘီယာခြက္ေတြေလထဲေျမွာက္ကာ ကၾကသျဖင့္ ဘီယာမ်ားမွာ ေသာက္ရတာထက္ ဖိတ္ၾကတာက မ်ားေနသည္။ စင္ကာပူရဲမ်ားမွာ ယခုလို ဗမာမ်ား၏ သၾကၤန္ပြဲကို ျမင္ဘူးၾကပံုမရ။ တအံ့တၾသျဖင့္ ၾကည့္ၾကသည္။ ေခါင္းတယမ္းယမ္းျဖင့္လည္း ရွိၾကသည္။ ဘီယာမ်ားျဖင့္ ကခုန္ေနၾကပံုကို ၾကည့္၍ ႏွေျမာေနၾကပံုလဲရသည္။
ဆာဆာႏွင့္ လွ်မ္းထမင္းဝါတစ္ပြဲ အရင္တီးလိုက္သည္။ ဖါလူဒါတစ္ပြဲ အဆစ္ထည့္လိုက္ျပီးေသာအခါ ကြင္းထဲေလွ်ာက္ၾကည့္ရန္ အားျပည့္သြားျပီျဖစ္သည္။ “ကၽြန္ေတာ္ ဒီေန႔ အလုပ္မဆင္းဘဲ လာတာဗ်။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ခ်ိဳ႔ကေတာ့ ႏွစ္ဆရတဲ့ ဆန္းေဒးမို႔ မလိုက္လာၾကဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သၾကၤန္ဆိုရင္ ေရမေဆာ့ရေတာင္ ခုလိုသီခ်င္းဆိုတာ သူမ်ားေတြ ေပ်ာ္ၾကတာကို ၾကည့္လို႔ေကာင္းလို႔ကို အလုပ္မဆင္းဘဲ လာတာ။ အလုပ္က စူပါဗိုက္ဇာကေတာင္ သိပ္မၾကည္ခ်င္ဘူး အကိုေရ႕ အလုပ္မဆင္း္လို႔တဲ့ေလ။ ဒီတစ္ပါတ္မလုပ္ရင္ ေနာက္တစ္ပါတ္လဲ ဆန္းေဒး မဆင္းနဲ႔လို႔ ေျပာလိုက္ေသးတယ္..” သေဘာၤက်င္းတစ္ခုတြင္ အလုပ္လုပ္ေသာ သၾကၤန္ပြဲလာ ဗမာတစ္ေယာက္မွ သူ၏ ေပ်ာ္ရႊင္တက္ၾကြစြာျဖင့္ သၾကၤန္ပြဲလာခဲ့ပံုအေၾကာင္း ယခုလိုေေျပာျပသြားသည္။
“သမီးလား ေရေဆာ့မယ္ေလ သီခ်င္းနားမေထာင္ခ်င္ပါဘူး အိမ္မွာလဲနားေထာင္လို႔ရတာဘဲ ခုလို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရေဆာ့လို႔ရဖို႔က ဒီမွာလြယ္တာမဟုတ္၊္ အရင္ႏွစ္ေတြကဆို ေနရာက်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ မဟုတ္ေတာ့ ေရေဆာ့ရတာ မေကာင္းဘူး မလြတ္လပ္ဘူး၊ ခုလို ကြင္းျပင္ထဲမွာဆိုေတာ့ အားရပါးရေဆာ့လို႔ရတယ္။ လူလား ပက္စရာမရွိလဲ ဟိုက ကေလးေတြနဲ႔ ေဆာ့မွာေပါ့ ေရပက္ေနရရင္ ေရစိုေနရင္ သမီးအၾကိဳက္ဘဲ။ ေဖၾကီး ေမၾကီးတို႔လဲ ပါတယ္ေလ ဟိုးေနာက္က ခံုတန္းမွာထိုင္ေနၾကတယ္” စင္ကာပူတြင္ ပိုလီေက်ာင္းျပီး၍ အလုပ္ခြင္ဝင္ေနျပီျဖစ္ေသာ ကေလးမေလးတစ္ေယာက္မွ စိတ္လြတ္လက္လြတ္ ေပ်ာ္ႏိုင္ပံုအေၾကာင္းကို ကေလးမ်ားျဖင့္ ေဆာ့ကစားေေနရာမွ ကမန္းကတန္း ေျပာျပသြားသည္။
ဟုတ္ေတာ့လဲ ဟုတ္သည္။ ယခင္က တိုပါးရိုးျမန္မာဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေရွ႕မွာ လုပ္ၾကေတာ့ လမ္းကက်ဥ္းက်ဥ္း အိမ္ေတြၾကားထဲမွာ ေဆာ့ရတာ မလြတ္လပ္။ ဒီၾကားထဲ မူးေနသူမ်ားကလဲ ရွိေသးသျဖင့္ ေရေဆာ့ခ်င္သူ သက္သက္သမားေတြ စိတ္မေျဖာင့္ၾက။
“ကၽြန္ေတာ္လား ပိုက္ဆံေတာ့ သိပ္ေပါလြန္းလွတယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ တစ္ႏွစ္မွတစ္ခါ ျပီးေတာ့ ဒီႏွစ္ကလဲ ထူးထူးျခားျခား ျမိဳ႕လယ္ေခါင္က ကြင္းျပင္ထဲမွာလုပ္တာဆိုေတာ့ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဂုဏ္ယူျပီး လာခဲ့တာဘဲဗ်။ ဒီေန႔ေတာ့ လက္မွတ္က ၁၅ က်ပ္ မုန္႔စား ဘီယာေသာက္နဲ႔ဆိုရင္ အနဲဆံုး ၅၀ ေလာက္ေတာ့ ကုန္မယ္ အစ္ကိုရာ၊ ကိစၥမရွိပါဘူး ျပန္ရွာလို႔ရပါတယ္ ဟဲဟဲ၊ ဆန္းေဒးႏွစ္ရက္ဆင္းလိုက္ရင္ ျပန္ေက်ျပီဗ်” သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ဘီယာေသာက္ရင္း ကခုန္ေနသူတစ္ေယာက္မွ သူ၏အသံုးစရိတ္ကို ခန္႔မွန္းျပသည္။
တစ္ရက္ထဲ ေငြ၅၀သံုးခ်င္းဆိုတာ သူတို႔လို WP အလုပ္သမားမ်ားအတြက္ေတာ့ မ်က္စိမွိတ္သံုးျခင္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ၾကံဳေတာင့္ၾကံဳခဲ စင္ကာပူအစိုးရက လူျမင္ကြင္းတြင္ ခုလိုပြဲက်င္းပခြင့္ေပးျခင္းကို အမွတ္တရလာၾကသူမ်ားပင္။
ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ မိန္းခေလးတစ္ေယာက္ မ်က္ခင္းထဲ လဲမၾကေစရန္ သူ၏အေဖာ္ ေယာက်ာၤးေလးမွ ထိမ္းေပးေနရပံု ျမင္ရသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္လဲ မေယာင္မလည္ ကပ္သြားလိုက္ေသးသည္။ “မေန႔ညကထဲက ေဆးရံုမွာ ညဂ်ဴတီဆင္းထားလို႔ ခုထိမအိပ္ရေသးတာခင္ဗ်၊ မနက္ကလဲ အိပ္ပါဆိုတာ မအိပ္ဘဲ မုန္႔ေတြလိုက္စားၾကတယ္ေလ၊ မုန္႔ကလဲဗ်ာ လူတိုးေနရေတာ့ ေသခ်ာဝေအာင္ စံုေအာင္မစားရပါဘူး၊ အဲဒါခုလဲ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေသာက္ေတာ့ သူလဲေသာက္မယ္ဆိုလို႔ တိုက္လိုက္တာ ခုလိုျဖစ္သြားတာဘဲဗ်ာ၊ ခက္တာဘဲ လူေတြၾကားထဲ ရွက္စရာၾကီး၊ ခင္ဗ်ာ မမ်ားပါဘူး ႏွစ္ခြက္ထဲပါ ဟီးဟီး။ အစာမရွိလို႔ ပိုမူးသြားတယ္ထင္တယ္” လက္တစ္ဖက္က ေျမၾကီးေပၚက ျမက္ပင္ေတြကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုတ္ထားေသာ သူ႔အေဖာ္ မိန္းခေလးကို ေပြ႔ထားရင္းမွ ခုလိုရွင္းျပသြားပါတယ္။
ညေနေလးနာရီေလာက္ရွိေသာအခါ ကြင္းထဲရွိလူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမူးကုန္ၾကျပီ။ တစ္ခ်ိဳ႕လဲ ဒိုင္လွ်ိဳသြင္းလာေသာ အျပင္မွယူလာေသာ ဘီယာမ်ားျဖင့္ အားျဖည့္ၾကသည္။ အမူးလြန္ေနေသာ ဗမာႏွစ္ေယာက္ ရဲကတြဲျပီးေခၚသြားတာ ေတြ႔လိုက္ရသည္။ “မင္းတို႔ဆီက နာမည္ၾကီး အဆိုေတာ္ေတြလား သီခ်င္းေတြက ႏိုင္ငံျခားသီခ်င္းေတြေနာ္ ငါၾကားဖူးတယ္ကြ။ မင္းေရာမကဘူးလား မင္းသူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ ဘီယာေတြအလကားျဖစ္ေအာင္ လုပ္ကုန္ၾကျပီ၊ မင္းတို႔ေတြ သူေဌးေတြဘဲကြ..” အစခ်ီကာ အထူးအဆန္း ျဖစ္ေနေသာ စင္ကာပူရဲတစ္ေယာက္မွ စကားလုပ္ေျပာလာပါေသးသည္။
“ကၽြန္ေတာ္လား ဒီေရာက္တာ သံုးႏွစ္ေလာက္ေတာ့ ရွိျပီဗ် တစ္ႏွစ္မွ အျပင္မထြက္ဖူးဘူး။ အိမ္မွာဘဲနားတာမ်ားတယ္၊ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေလာက္ေတာ့ လူပါးသြားတဲ့ ေန႔လည္ပိုင္းေလာက္ေတာ့ သြားျဖစ္တယ္၊ ဒီႏွစ္ေတာ့ ထူးထူးဆန္းဆန္း ကြင္းျပင္ထဲမွာလုပ္မယ္ဆိုလို႔ ေနာက္ျပီး ၁၅က်ပ္ဆိုတာကလဲ မဆိုးလွတဲ့ ႏႈန္းထားေပါ့ေလ အဲဒါေၾကာင့္ ၾကံဳဖူးတယ္ရွိေအာင္ လာလိုက္တာပါ။ မူးတာေတာ့ဗ်ာ ရန္ကုန္မွာလဲ ဒီလိုမူးၾကတာဘဲ၊ ဒီမွာေတာ့ နဲနဲသတိထားသင့္တယ္ထင္တယ္၊ ရဲကလဲ အနားရွိေနေတာ့ေလ ဒီကရဲက ေသခ်ာလုပ္မွာဗ် ကုိယ့္အလုပ္လုပ္ခြင့္ ပတ္စ္ေလးေတြ မထိခုိုက္ေအာင္ ေပ်ာ္ၾကရင္ေတာ့ ေကာင္းပါတယ္ဗ်ာ။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ အားလံုးၾကည့္ရတာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ေနၾကတဲ့ပံုပါဘဲ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ ပိုေပ်ာ္လို႔ေကာင္းေအာင္ ႏွစ္ခြက္ေလာက္ ေသာက္လိုက္ေသးတယ္ဗ်” ဟု စင္ေရွ႕တည့္တည့္ ကြင္းေနာက္နားရွိ ေဆာင္းေဗာက္စ္မ်ား အနားတြင္ရပ္လ်က္ သီခ်င္းမ်ားကို အားရပါးရလိုက္ပါသီဆိုေနသူ ေအာ္တိုကက္ဒ္ ပံုဆြဲပညာျဖင့္ အလုပ္လုပ္ေနသူ တစ္ေယာက္မွ သူ၏အေပ်ာ္မ်ားကို ေျပာျပသြားသည္။
ကြင္းေနာက္ဘက္ရွိ ယာယီအိမ္သာမွာ လူစည္ကားလွသည္။ လူတန္းၾကီးမွာ အရွည္ၾကီးျဖစ္လို႔ေနသည္။ တခ်ိဳ႕ မေစာင့္ႏိုင္သူမ်ားကေတာ့ အိမ္သာေဘးတြင္ ကပ္ျပီးပန္းျပစ္လိုက္ၾကသည္။ ပန္းျပီးသကာလ ဘီယာဆိုင္ေရွ႕ ျပန္ဝင္ျပီး တန္းစီၾကျပန္သည္။ သံသရာလည္ေနၾကတာျဖစ္ရမည္။
ကင္မရာတကားကားျဖင့္ ကြင္းထဲပါတ္ေနရေသာေၾကာင့္ သူမ်ားေသာက္သလိုလဲ ကိုယ္မေသာက္ရေသး။ ေျခေထာက္မ်ားမွာလဲ ရြံ႕ေတြဗြက္ေတြျဖင့္ ညစ္ပါတ္ေပေရေနသည္။ ရြံ႕ေတြေပေနတာကေတာ့ လူအားလံုးျဖစ္ပါသည္။ တခ်ိဳ႔လဲ ကိုယ္က ျငိမ္ျငိမ္ၾကည့္ပါလွ်က္ ေဘးကလူက ခုန္ေပါက္ေနေသာေၾကာင့္ ေျခေထာက္မ်ားမွာပါမက ေဘာင္းဘီေတြအထိပါ တက္စင္ကုန္ၾကသည္။
ညေနကလဲ ေတာ္ေတာ္ေစာင္းလာျပီ။ ၆နာရီပြဲျပီးလို႔ လူေတြလႊတ္လိုက္ရင္ တိုးမေပါက္ျဖစ္ေတာ့မည့္အေရး ေတြးမိေသာေၾကာင့္ ၅နာရီေလာက္တြင္ ကြင္းထဲမွ ျပန္ထြက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ရေတာ့သည္။ အမွတ္တရျဖစ္ေစေသာ ၂၀၀၉ သၾကၤန္ဘဲျဖစ္ပါေတာ့သည္။ စီးပြားေရးအရဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဗမာမ်ားရဲ႕ သၾကၤန္ပြဲကို ခုလို သတ္သတ္မွတ္မွတ္ က်င္းပခြင့္ေပးတာကိုေတာ့ ေက်နပ္မဆံုးျဖစ္မိပါေတာ့သည္။
Bonus: ပံုထဲတြင္ စင္ကာပူအေျခစိုက္ နာမည္ၾကီး ဘေလာ့ဂါတစ္ေယာက္ ေရေဆာ့ေနပံုပါသည္။ ေတြ႔ေအာင္ရွာပါ။ အမွန္က သြားခဲ့ေသာေန႔ကတည္းက သူမ်ားေတြလို အျပိဳင္အဆိုင္တင္ဖို႔ပင္ ပင္ပန္းလာတာရယ္နဲ႔ မေရးျဖစ္၊ ရံုးျပန္တက္ရေတာ့လဲ ပင္ပန္းျပန္လာတာႏွင့္ မေရးျဖစ္၊ ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ မတိုင္ခင္ ကမန္းကတန္းေရးလိုက္ရပါေပတယ္။