ခ်ဳပ္ေႏွာင္ၾကသူမ်ား
ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ မိုးရြာထဲေရမခ်ိဳးရ၊ ေဘာလံုးမကန္ရ၊ ေနပူထဲမထြက္ရ၊ သူမ်ားအိမ္သြားမလည္ရနဲ႕ စံုေနတာပါဘဲ လူၾကီးမိဘေတြကတားျမစ္ၾကတာ။ ကေလးဆိုေတာ့လဲ ဘယ္ေလာက္တားတား အထုအရိုက္ခံျပီး လုပ္ျခင္တာလုပ္ခဲ့ၾကတာပါဘဲေလ။ ေက်ာင္းတက္တဲ့အရြယ္ေရာက္ေတာ့လည္း ကာတြန္းမဖတ္ရ စာက်က္ပါ၊ သူ႕ဘာသာသူအိပ္ငိုက္လာတာေတာင္ မငိုက္ရ စာက်ိဳးစားက်က္ရမယ္တဲ့ေလ။ ဒီထက္နဲနဲၾကီးလာျပန္ေတာ့ ရည္းစားမထားရ (ဒါေတာ့ အဆိုးဆံုးဘဲ)။ ေဆးလိပ္မေသာက္ရ အရက္မေသာက္ရမ်ိဳးစံုဘဲေပါ့ဗ်ာ။ တကယ္တန္းၾကေတာ့လဲ လူၾကီးမိဘေတြဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ ေခတ္အဆက္ဆက္ လက္ဆင့္ကမ္းလာခဲ့တဲ့ ယဥ္ေက်းမႈအရ မေကာင္းျမစ္တာ ေကာင္းရာညႊန္လတ္ ဆိုသလို ေကာင္းေစျခင္လို႔တားျမစ္ၾကတယ္လို႔ ကိုယ္တိုင္အသက္ေတြရလာလို႔ မိဘေနရာေရာက္လာေတာ့ နားလည္ႏိုင္ၾကပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ေပါ့ဗ်ာ .နားမလည္ႏိုင္ေသးတဲ့ ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေလးေတြကို ခုတေလာ ရွတတျဖစ္ေနမိတယ္ဗ်။ သတိရၾကမွာပါဗ်ာ၊ ရြာမွေနစဥ္အခါက မီးခဏခဏလာတဲ့ကိစၥေတြ၊ အင္တာနက္သံုးရင္း ရင့္က်က္တည္ျငိမ္လာတာေတြ၊ သည္းခံႏိုင္စြမ္းအားေတြတက္လာတာ၊ ေရဖိုးမီးဖိုးသြားေဆာင္ရင္း မိတ္ေဆြသစ္ေတြရႏိုင္တာ၊ အမိႈက္ပစ္ရင္းနဲ႔လဲ အိမ္နီးခ်င္းေတြစကားစျမည္ေျပာႏိုင္တာ၊ လူမႈဘဝေတြနဲ႔နီးစပ္ေသာ လိုင္းကားေတြစီးႏိုင္တာ၊ ဒါမ်ိဳးေတြကိုခဏတာ ေရွာင္ေျပးလာခဲ့ၾကတယ္ေပါ့ အဆင္ေျပမယ္ၾကံခါရွိေသးတယ္ ခုတေလာဟိုကဒီကေန ၾကားေနရတယ္ဗ်။
တခ်ိဳ႕အိမ္ေတြမွာ တီဗြီရီမုဒ္ကိုသိမ္းထားျပီးေတာ့ ညက်မွတီဗြီဖြင့္ေပးတာတို႔၊ အဲယားကြန္းရီမုဒ္ကို အိမ္ရွင္ကကိုင္ထားျပီး ည၁၀နာရီထိုးမွလာဖြင့္ေပးတာတို႔၊ မနက္ဆို အျပင္ကေနရီမုဒ္နဲ႔ပိတ္သြားတာတို႔ေပါ့။ တခ်ိဳ႕မ်ားၾကေတာ့ နဲနဲအဆင့္ျမင့္တယ္ဗ်။ အဲယားကြန္းမွာ Timmer Setting လုပ္သြားတယ္။ ည ၈နာရီေက်ာ္မွ ရီမုဒ္နဲ႔ဖြင့္လို႔ရတယ္ မနက္၄ခြဲေလာက္ဆို သူ႕အလိုလိုပိတ္ျပီးသား။ တစ္ပါတ္မွာ လဲတစ္ၾကိမ္ဘဲ အဝတ္ေလွ်ာ္ရမယ္တဲ့။ မီးပူအၾကာၾကီးတိုက္ေနရင္ အနားကေန ခဏခဏျဖတ္ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားျပီး မ်ားလိုက္တာေနာ္လို႔လဲ ေျပာတတ္ေသးသတဲ့။ ဟင္းသံုးခြက္ေလာက္ခ်က္စားမိရင္ ဟင္းေတြဒီေလာက္အမ်ားၾကီး မခ်က္ပါနဲ႔လို႔လဲ တစ္ခ်ိဳ႔က ကန္႔ကြက္တတ္ေသးတယ္တဲ့။ အိမ္ကိုမိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းေခၚလို႔မရတာကေတာ့ မထူးဆန္းေတာ့သလိုလိုျဖစ္ေနပါျပီ။ ဟီးဟီး တစ္ခ်ိဳ႕အိမ္မ်ား တစ္ပတ္မွာ ေလးရက္ဘဲထမင္းဟင္း ခ်က္စားပါဆုိတာမ်ိဳးလဲရွိေသးသဗ်။ အံမယ္ ဘယ္ေန႔ဘယ္ရက္ဆိုတာေတာင္ ရက္သတ္မွတ္လိုက္ေသးသတဲ့။
ေရဖိုးမီးဖိုး အျပီးအစီးပါတယ္ ဆိုတဲ့မက္လံုးေအာက္မွာ ဒီလိုခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေတြနဲ႔ ေနေနရတဲ့ဘဝမ်ားကိုလည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါရဲ႕။ ဘယ္ေလာက္ထိမ်ား ကိုယ့္လြတ္လပ္ခြင့္ကို ကိုယ္ခ်ဳပ္ကိုင္ထားၾကဦးမွာလဲ။ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ကိုယ့္ေျမကိိုယ့္အိမ္မွာ ေနရပါ့မလဲ။